Hellup! Mama gaat naar de basisschool!
De dagen komen steeds dichterbij. Nog heel even en dan ga ik, ik bedoel, mijn dochter naar de basisschool. Voor de zoveelste keer lees ik de schoolwebsite door, het schoolprogramma en werk ik mijn lijstje af met benodigdheden:
Broodtrommel, check.
Bakje voor de tussendoortjes: check.
Drinkbeker: check.
En dit alles maal 2.
“Shit, gymschoenen! Gymschoenen, niet vergeten die gymschoenen te kopen!”
De hele week denk ik aan die gymschoenen en weer vergeet ik ze te kopen. Vandaag is het zaterdag en draait de dag om het niet-vergeten-van-het-kopen-van-gymschoenen.
Gymschoenen, gymschoenen, gymschoenen
Mijn gastouder heeft mij al veel nuttige tips meegegeven, omdat ze weet dat het allemaal nieuw voor mij is, ik het boeltje alleen doe en ‘weleens’ wat vergeet. Ze kent me goed dus. “Denk eraan dat je gymschoenen koopt en neem iets van instappers of met klittenband. Schoenen met veters, daar maak je de juffrouw niet blij mee.”
Heel logisch allemaal, maar toch kan je dit soort dingen niet vaak genoeg aan mij meegeven. Dus gaan Lauren en ik vandaag naar de Bristol. Eerst even lekker samen lunchen bij dat leuke tentje waar ze alles biologisch inkopen en vers bereiden. Het heeft een huiskamersfeer en voor de kinderen is er een leuk speelhoekje.
Lees ook: Eerste schooldag: waarom schoolpleinvriendjes belangrijk zijn voor mama!
Ik plof op de bank, bestel een koffie, broodje en een stuk cheesecake (daar maak je mij heel blij mee), en Lauren gaat aan een tosti en een biologisch appelsapje. Wat zitten we lekker te genieten.
Trouwens, dat hele biologische kan me gestolen worden en interesseert me weinig. Omdat het een hip dingetje is, benoem ik het hierbij. Maar het gaat me om het heerlijk zelf gebakken brood en die verrukkelijke cheesecake.
Er is een wielerrace gaande in het dorp en het is een gezellige boel. Na de lunch struinen we nog wat winkels af en gaat Lauren nog even spelen bij de luchtkussens die vanwege de wielerrace op het dorpsplein zijn neergezet.
Ineens schrik ik op!
“Fok, die gymschoenen!”
Hoe krijg ik het voor elkaar: vergeet ik die schoentjes alsnog! Hiervoor gingen we naar dit dorp!
“Kom, lieverd, we gaan gauw naar de Bristol!”
Lees ook: Deze papa filmde dochter na elke eerste schooldag
Bij de Bristol aangekomen staan er drie bakken met gymschoenen: roze, witte en zwarte. Dat die dingen nog steeds nodig zijn op school?! Ik bedoel, hoeveel leuke sneakers met lichte zolen zie je tegenwoordig die prima door kunnen als gymschoen? Maar nee, we hanteren gelijkheid.
Beste ouders, schooltenues hoeven uw kinderkes niet te dragen, wel hanteren we graag één en dezelfde schoeisel: de foei lelijke gymschoenen die u zelf dertig jaar geleden ook droeg.
Gelukkig is er nu in ieder geval keuze in kleur. Hoewel het toch met de transgender-hype van tegenwoordig en het in vroege stadium uitkomen van gay zijn, misschien geen slecht idee is om alleen witte schoentjes in het assortiment op te nemen.
Stel dat jouw zoon nu graag de roze schoentjes wil: hoe ga je daar dan mee om?
“Nee kind, roze is voor meisjes!”
“Maar ik vind roze ook mooi!”
“Nee, jij bent een jongetje en jongetjes dragen geen roze schoenen”
“Ja maar, ik… Wèèèèèèh!”
Of:
“Draag maar de roze hoor, jongen, we leven in een moderne wereld en als jij roze schoenen wil, dan mag jij dat.”
Is die moderne wereld wel klaar voor jongetjes met roze schoenen? Zijn wij, ouders, en ook kinderen, niet gewoon heel erg bevooroordeeld door het uiterlijk? Ik zelf ga daar ook in mee, het uiterlijk. Guilty.
Natuurlijk wil ik dat Lauren er hip en leuk bij loopt, dus heb ik afgelopen week nog even online een nieuwe garderobe ingeslagen voor haar. Ik heb alle dagen van de week al ingevuld met setjes en begin de maandag met de leukste.
Voor wie doen we dat eigenlijk? Voor haar of voor de kinderen in haar klas? Of toch gewoon voor de ouders van deze kinderen?
Heel eerlijk: ik denk voor het laatste. Want ook ik wil shinen op de eerste dag van de basisschool en heb er over nagedacht wat ik aantrek maandagochtend. We zijn zo lekker fysiek ingesteld met z’n allen. Lauren interesseert het niet; die wil haar goedkope, roze, afgetrapte slippertjes aan, want die zitten zo lekker.
Het zijn de ouders.
De kindertjes in de klas hebben bijna geen van allen notie van mode. Het zijn de ouders die dit creëren. Het is namelijk niet alleen de eerste schooldag voor Lauren, maar het voelt ook alsof ik weer naar school ga. Ik denk dat ik het nog spannender vind dan zijzelf.
Lees ook: Moeders, zullen we stoppen met moeten?
Het worden uiteindelijk de roze gymschoentjes. Die vindt ze mooi. Op mijn aanbeveling. Yes, guilty again. Met klittenband uiteraard. Hierbij zijn de eerste punten gescoord bij de juf.
Zondagavond heb ik alles klaargezet: broodtrommel voor de lunch, drinkbeker, bakje met tussendoortje én fruit (want ook hier score je punten mee), pakje drinken, gymschoenen, outfit voor haar en een outfit voor mij, en een hippe schooltas. Die ook ik heb uitgekozen. En roze is. Zij vond het allemaal wel prima.
De eerste schooldag
Om zeven uur, maandagochtend gaat de wekker. Opgewekt spring ik uit bed, vandaag is het zover! “Wakker worden lieverd, vandaag is je eerste schooldag!” Zuchtend en kreunend draait ze zich om. “Ik wil nog even slapen, mama. Ben nog heel moe.” “Dat gaat niet liefje, want je gaat vandaag naar scho-hool!”, floep ik er met een hoge toon uit van enthousiasme. Ik begin nog net niet te stuiteren.
Alles verloopt soepel deze ochtend en ruim op tijd komen we aan op school. Ook dit is bijzonder, want het is ’s ochtends altijd rennen en vliegen. Mama is namelijk ruim een uur bezig met van alles. Lauren is in vijf minuten klaar.
Er staan al wat ouders verzameld op het schoolplein en de kinderen zijn door het dolle heen en rennen tussen ons door. Van achter mijn zonnebril observeer ik alle ouders. Ik beeld me per ouder in wat ze doen voor werk, zoals ik vaker mensen scan en er een verhaal in gedachte bij maak.
Ik zie de vader van een van de gastkindjes en sluit me bij hem aan.
“Spannend hè, de eerste dag!“
Zo relaxt als hij is, knikt hij. Misschien denkt hij wel:’Mens, waar heb je het over?’ Voor hem een normale dag. Zoals de meeste vaders hebben op de eerste schooldag van hun kind. En geïnstrueerd zijn door vrouwlief wat te doen en ondertussen geen idee hebben wat er in die schooltasjes zit. Ze volgen de menigte. De flow. No stress. Verschil tussen papa’s en mama’s.
Ik heb er zin in, in de eerste schooldag. Uh, Lauren haar eerste schooldag natuurlijk.
De deuren gaan open en we mogen de klas in. De juf staat bij de deur en geeft de kinderen een handje. “Goedemorgen.” We lopen de klas in. Wat een chaos! Ouders en kinderen lopen als kip zonder kop door de klas. Ik kijk wat de ouders doen met de tassen en jassen.
Lees ook: De 10 type moeders die je ontmoet op de eerste schooldag van je kind
Jassen! Fok. Ik ben haar jas vergeten! Shit. Ook al lijkt het prima weer, ik heb geen idee of het ook lekker blijft. Alles zo goed voorbereid en vergeet ik haar jas. Ja, lieve mensen, nu komt mijn ware aard naar boven en deze is verre van perfect. Ik moet er om lachen. Als alles volledig volgens het boekje was verlopen, dan hadden we het hier niet over de mama van Lauren gehad. Nu maar hopen dat het kind het niet koud krijgt. Om te zorgen dat ze zich vermand in eventuele kou, zeg ik met een bikkelstem:
‘Lauren, je jas heb ik niet bij me, het is zomer. Als je het met buitenspelen koud krijgt, ga je maar lekker een paar rondjes rennen.’
Zo. Opgelost.
Ik zie alle kinderjasjes in luizenzakken verdwijnen en zeg tegen Lauren dat ik haar gymschoenen in de zak doe. Geen idee waar ik die moet laten en aangezien ik haar jas ben vergeten, lijkt me dit een goede opvulling van de luizenzak.
Ok, en nu?
De schooltas met inhoud, waar moet ik dit laten? Ik loop de vader van het gastouder kindje tegemoet. Ik zeg: “Hee, hebben ze geen handleiding voor de eerste keer naar de basisschool? Soort ‘eerste hulp voor ouders met basisschool kinderen’ of ‘Eerste dag basisschool voor dummies’. Waar moeten we alles laten?”
Hij begint te lachen en heeft ook totaal geen idee. Dus volgen we de andere ouders. “Aha! Hier, een bak voor tussendoortjes!” Ik kieper het bakje met tussendoortjes en pakje drinken erin. In de gang zie ik een bak waar de tassen op één hoop worden gemieterd. Inclusief de inhoud met lunchwaren. Check.
Zo. Terug naar binnen. De klas in. De mini stoeltjes staan netjes opgesteld in een kring met op elke stoel een naamkaartje. Ze is naast het gastouderkindje geplaatst. Mooi. Vertrouwd.
Lees ook: 10x Help! Zo kom je die eerste schooldagen door
De ouders verlaten langzaam aan de klas en nu is het moment daar om afscheid te nemen. Haar achter te laten op de grote school. ik denk terug aan wat mijn omgeving mij vertelde over dit moment:
“Ik moest mijn tranen wegslikken hoor toen ik weg ging.”
En: “Drama was het, één groot huilfestijn. Ik niet, maar zij.”
Ook: “Tja en dan laat je ze achter en dat is wel moeilijk hoor.”
Maar er gebeurde niks.
Niets bij haar. Niets bij mij. Het was een knuffel, kus en een dikke doei. Ze was me al vergeten voor ik het klaslokaal verlaten had. Ik liep het schoolplein op en wierp nog even een blik naar binnen. Ze zag me niet meer. Was druk met alle indrukken om haar heen.
“Nou, dat was het dan denk ik?”, zei ik tegen twee andere kersverse basisschoolouders.
“Ja, beetje gek is het wel. Onwennig. Voor jou ook de eerste dag?”
“Yes, voor mij ook de eerste dag.”
Dat was het dan. De kop is er af. Weer een mijlpaal verder. Ik stap mijn auto in en het normale leven begint weer. Op naar werk.
Dit is GEEN gesponsorde blogpost
Bron hoofdafbeelding: Pixabay