Help! Ik ben een fundamentalist!
Overal ligt tegenwoordig een taboe op. Kinderen, geen kinderen willen, het hebben van MAAR één kind, een kind met een chromosoom teveel enzovoort. Taboe, taboe, taboe. En het grootste taboe van allemaal. Je zou het niet denken, maar echt: je bent pro-life en dus anti-abortus. Dat is tegenwoordig ECHT NOT DONE. Zelfs in christelijke kringen wordt je met een vies gezicht aangekeken en krijg je de schrijnende gevallen naar het hoofd gesmeten. Zo van: ja maar dan en dan moet het wel kunnen.
Hup in de vuilcontainer
In mijn blog gaat het niet over de schrijnende gevallen. Zo’n geval als waar eind vorige maand nog een columniste van het AD mee kwam. Eerder uitzondering dan de regel gelukkig. Een kind wat zelf een kind krijgt, door incest notabene. Bah. Dat zijn van die misselijkmakende, verdrietige dingen. Voor mij – en veel andere pro-life mensen met mij – ook genoeg reden om dan dat ene leven, dat van het slachtoffer, te redden. Wat moet je dan? Dat gezegd hebbende. Hoe kun je zo’n opmerking maken als liever 38.000 abortussen dan één baby in de vuilcontainer? Waar denkt deze columniste dat die 38.000 kindjes belanden? Ook in de vuilcontainer! En ja, dat zijn ook in veel gevallen al babies, met alles erop en eraan.
Dierenbeulen
Reden van mijn blog: ik vind het raar. Het is krom. Het klopt van geen kanten. Bovendien vind ik het enorm verdrietig. Niet te verkroppen. Al die kleintjes die zo wreed aan hun einde komen. Daar op die plek die de veiligste had moeten zijn op deze wereld, de baarmoeder. Gewoon. Tot 13 weken uit elkaar getrokken, alsof het niets is. Na 13 weken. Tja. Hoe gaat dat eigenlijk in zijn werk? Echt. Als we dieren op die manier zouden slachten, zou half Nederland in opstand komen. “Afmaken die dierenbeulen”, hoor je dan. En nu? Oorverdovend stil. Op her en der wat geluiden uit christelijke hoek na. Dat laatste mag wel wat luider wat mij betreft. Het lijkt alsof het in christelijke kringen tegenwoordig ook gedoogd word. Vraag ik me af wat voor voorbeeld we dan geven aan onze kinderen. Zelfs mijn dochter (3 jaar) die een nauwelijks herkenbaar echobeeld zag van een zwangere mevrouw uit reclame voor een bekend luier-merk wist te vertellen dat dit een baby was. Als zij dat weet, waarom sluiten zoveel mensen er dan hun ogen voor? Waarom is het dat je gelijk wordt bestempeld als fundamentalist als je leven vanaf het prille begin waardevol vindt?
Roken niet toegestaan, abortus ok !
Even een klein lesje biologie: het hartje klopt met 6 weken. Met 12 weken is het al een compleet mensje. Waarom heeft dat mensje geen recht van spreken? In de baarmoeder heb je in Nederland en helaas veel andere landen geen rechten. Behalve als de moeder een fervent roker is of af en toe een wijntje nuttigt, dan vallen we met z’n allen over haar heen. Pleegt ze abortus, dan is het haar recht, want baas in eigen buik. Huh? Hypocriet much? Gelukkig zijn er nog veel meer pro-life aanhangers, maar de meesten weten niet eens dat de abortusgrens in Nederland zo absurd hoog ligt: 24 weken dus!
Zucht. Daarom dus dit betoog, deze blog. Het mag voelen als roepen in de woestijn, maar ik weet zeker dat er meer mensen zijn die er zo over denken. Getuige ook de acties van Mars voor het leven, de Vbok (Vereniging ter bescherming van het ongeboren kind), Schreeuw om leven. Er zijn er genoeg. Alleen jammer dat er zo weinig aandacht voor is. Ook de media zijn politiek correct. In een artikel (eovisie.nl) las ik in een quote van een voormalig abortus arts: “Op tv zie je tal van medische programma’s waarin niets verborgen blijft, maar hoe een abortus werkt, mogen we niet zien. Dat is te confronterend, waarmee we onze ogen sluiten voor het structureel ombrengen van ongeboren kinderen. Wie komt voor ze op?”
Handel in geaborteerde babies
Dat er per jaar ruim 38.000 kindjes geaborteerd worden, wordt gewoon met de ‘mantel der liefde’ bedekt. Abortus-organisaties en –klinieken zelf hebben het over het “weghalen van een vrucht”. Echter, zodra het gaat over de handel in lichaamsdelen die geaborteerd zijn, worden de dingen wel opeens bij de naam genoemd, want het is BIG Business. In Amerika tenminste. Het zou me niet verbazen als dit ook in het geniep gebeurt in Nederlandse klinieken. Dat het wordt weg gemoffeld ergens in het onderzoeksgebied. De CASA klinieken in Nederland zijn tenslotte dikke vriendjes met Planned Parenthood (PP) in Amerika. Het land van de vrijheid. Het land van de 7 miljoen abortussen per jaar. #Blacklivesmatter. Toch? Het grootste percentage van de geaborteerde babies is zwart! #Unbornlivesmatter moest het helaas afleggen tegen #Shoutyourabortion en #StandwithPP. Schaamteloze campagnes van datzelfde PP. Need I say more. #misselijkmakend
“Wie komt er voor ze op?” vraagt de ex-abortusarts in dit artikel.
Ik! En jij?