Het fenomeen slaap
Slaap. Zo vanzelfsprekend voor velen. Zo’n bijzonder verschijnsel voor nieuwe ouders. Dag en nacht, 24/7, je hele doen en laten, werkelijk alles draait om slaap. Niet eens of je zelf wel slaapt, dat is maar bijzaak. Maar of en hoe en hoe lang je kinderen slapen. Als ze baby zijn is het vooral een uitdaging ze in slaap te krijgen en te houden. Als ze wat ouder zijn draait alles om hoe laat (lees: vroeg) ze wakker worden ’s morgens.
Hoogzwanger en weinig slapen
Als je een beetje pech hebt begint het hele slaapverhaal al tijdens je zwangerschap. Als de laatste loodjes beginnen te wegen worden de nachten vaak ook minder aangenaam. Beweeglijke baby, onbeweeglijk lijf, kramp in je kuiten, overactieve blaas… allerlei redenen om wakker te liggen ’s nachts. En als het je eerste is kun je overdag nog een keer een dutje proberen te doen. Maar als je al een of meerdere kinderen hebt rondlopen dan kun je dat (letterlijk) wel op je buik schrijven. Maar dan ben je in ieder geval al wel bekend met het fenomeen ‘slaaptekort’.
Jij dacht dat je weer kon slapen? Forget it!
Dacht je dat je door je slechte nachten al een beetje voorbereid was op wat komen gaat als de baby er eenmaal is: think again… Want dan wordt er tijdens het nachtelijk waken ook nog vanalles van je verwacht. Voeden, verschonen, temperaturen, spenen zoeken, troosten… Vooral heel veel troosten. Een slapende baby op je borst en dan zelf niet kunnen slapen omdat dat met je schouder in je oog en kramp in je linkerbil nou eenmaal niet zo lekker gaat. Nog maar niet te spreken van de angst dat je je baby a) smoort onder je dekbed of b) van je af op de grond laat glijden. Beide dingen gaan echt niet gebeuren, geloof me, maar voor de zekerheid blijft je moederinstinct je toch wakker houden. En eerlijk: het kan je niks schelen. Dat slapen komt wel weer. Toch?
Slapen is en blijft een uitdaging
Dan zijn er natuurlijk ook nog de slaapjes overdag. In het begin slaapt zo’n ukkie ontzettend veel. Maar hoe ouder ze worden, des te vaker en langer zijn ze wakker. En dan moet je als ouder gaan uitvogelen wanneer je ze in hun bedje moet leggen en hoe ze het liefst in slaap vallen. Aangezien het ritme van een baby zowat met de dag verandert, is dat nogal een uitdaging. Elke keer als je denkt te weten hoe de baby werkt, is hij al weer aan het veranderen. Dus de volgende keer dat je je baby in bed legt sla je de plank volledig mis en is het een groot krijsfestijn. En dan is er nog de impact die die slaapjes hebben op je dagelijks leven. Je hele planning draait om de dutjes van de baby. Zeker bij een eerste. Je propt je hele huishouden in die paar uurtjes dat de baby slaapt, want dan heb je je handen tenminste even vrij. Hoezo, slapen als de baby slaapt?
Goh… wat zie je er moe uit!
Alsof je zelf nog niet genoeg bezig bent met de kwestie, word je er door je omgeving ook steeds aan herinnerd: ‘Slaapt –ie al door?’ ‘ He, dat ik jou hier nu tegenkom in de supermarkt met de kleine, moet hij nu niet slapen?’ ‘Slaapt hij op zijn buik?!?!?!?!?!?!’
En mijn absolute favoriet: ‘Wat zie jij er moe uit…’ Ik snap best dat het allemaal niet verkeerd is bedoeld en dat mensen oprecht geinteresseerd zijn. Sommigen althans. Anderen zijn gewoon eikels. Maar doe maar niet. Ik wil het niet steeds hebben over slapen. In welke vorm dan ook. Dat is hetzelfde als tegen iemand die op dieet is over taart en kroketten beginnen te babbelen. En met onze partners, beste vriendinnen en moeders hebben we het er al genoeg over. Echt. Maar stiekem, want verder niemand hoeft te weten dat wij er ook van balen dat het allemaal niet zo makkelijk gaat als we hadden gehoopt.
Uitslapen? Wat is dat?
Als je baby dan eindelijk doorslaapt (hoera!!!) ben je er nog steeds niet vanaf. Want dan draait alles weer om hoe laat de kleine ’s morgens wakker wordt. Alles na zeven uur is acceptabel. Alles na acht uur telt al als uitslapen. En als het een keer later wordt dan half negen dan sluipen we stilletjes naar zijn kamer om te zien of hij nog wel ademt. Zelf uitslapen zijn we allang verleerd, dus we liggen al een uur onze plas op te houden tot we wat horen. Want je weet, zodra je uit bed stapt en naar de w.c. gaat is hij wakker. En dat wil je niet. Als ze slapen dan laat je ze slapen. Voor zover mogelijk. We weten namelijk allemaal dat een uitgeslapen baby/ dreumes/ peuter gelijk staat aan een vrolijke en gezellige baby/ peuter/ dreumes. En nu heb je eens een keer alle tijd om op je telefoon Facebook te checken, het nieuws te lezen, mailtjes te beantwoorden, Facebook te checken… is er al nieuw nieuws? Gaaaaap….
Lees ook: Uitslapen met kids? Het kan wél!
Maar… het is het mooiste wat er is…
Een bijzonder verschijnsel dus. Want er is niets in het leven van nieuwbakken ouders wat zo’n allesbepalende rol speelt, terwijl het tegelijkertijd zo schaars is. Niet voor je kinderen, die slapen soms wel 18 uur op een dag. Maar voor jou. Had je ooit gedacht dat je hele dagen door zou kunnen komen op maar vijf bij elkaar gesprokkelde uurtjes slaap per nacht? En niet een zo’n nacht, nee weken achter elkaar van die nachten. Of dat je ’s morgens om zeven uur met een lach op je gezicht zit te knutselen met een hyperactieve peuter? Of dat je, met wallen tot op je kin, hardop durft te zeggen dat die gebroken en korte nachten het allemaal meer dan waard zijn. En het nog meent ook…