Het leven voor en na kinderen is niet te vergelijken
Elviera Hoogeveen
Voordat ik kinderen kreeg had ik een andere kijk op het leven dan nu. Zo leek het mij heerlijk om een thuisblijfmoeder te zijn. Je kan immers 24/7 voor je kinderen zorgen en daarbij heb je alle tijd om leuke dingen voor jezelf te doen. Af en toe eens een bezoekje brengen aan de schoonheidsspecialist, een kopje koffie drinken bij de buurvrouw, rustig een tijdschrift lezen en onbeperkt shoppen wanneer je maar wilt. Ik vergat alleen één klein detail; de kinderen… Het leven voor en na kinderen is wel even andere koek.
Wat was ik moe…
Ik dacht namelijk dat je die wel mee kon nemen, dat ze braaf zouden luisteren en ze het zelf ook heel gezellig zouden vinden als ze mee mochten gaan winkelen. Het begrip peuterpuberteit kende ik op dat moment duidelijk nog niet. Net zo min als krampjes, reflux, spuitluiers en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ook dacht ik vaak dat ik druk was, en moe. Goh wat was ik moe. Werk, huishouden, sociale zaken, feestjes en verplichtingen. Mijn weken waren wel gevuld. Om acht uur ‘s avonds plofte ik op de bank neer om vervolgens halsreikend naar het weekend uit te kijken. Uitslapen!
Lees ook: 10 simpele tips voor moeders om beter te kunnen slapen
Elk weekend stond volgepland met leuke dingen en hier en daar wat verplichtingen waardoor ik me op maandag, tijdens het werk, elke week weer moe voelde. Van dat intens drukke leventje van me. Wat leek het mij heerlijk om minder te kunnen werken en thuis voor de kinderen te zorgen. Alleen maar leuke dingen doen en zo af en toe eens een luier verschonen en een flesje melk geven…
Ik had een mening over ALLE moeders
Ook had ik een duidelijke mening over moeders. Ik zag moeders die zichzelf compleet wegcijferden voor hun kinderen. Die erbij liepen als tokkies, hun kinderen snoep gaven om van het gezeur in de winkel af te zijn en het allerergste vond ik nog de profielfoto’s van deze moeders op social media. Namelijk: een foto van hun kind. Hoe verzin je het?! Compleet gestoord vond ik het. Ik bedoel; ik snapte toen ook heus wel dat je trots bent op je kroost maar een foto van je kind in plaats van jezelf dat ging me echt te ver. Ik ben immers niet tegen je kind aan het praten, maar met jou. Dus verander die foto van je snottebellenmonster alsjeblieft in een foto van jezelf.
Lees ook: Het maakt mij verdrietig dat mijn kinderen groot worden
En nee ik hoef ook niet te zien dat jouw kind op het potje piest. En lieve moeder, doe wat aan je uiterlijk. Ja je bent moeder, je hebt een kind gebaard, maar je kunt gewoon sporten toch? Om die zwangerschapskilo’s kwijt te raken. Een beetje make-up zou ook geen slecht idee zijn. Hier heb je tenslotte tijd zat voor.
Goed, ik had mijn mening wel. Dat is duidelijk. Ik zou het totaal anders aanpakken.
I was wrong…
Toen werd ik zelf moeder. In het begin wilde ik aan die gekke eisen voldoen die ik mezelf had opgelegd. Het beeld wat ik in mijn hoofd had van de ideale moeder. Mijn huis op orde hebben, mijn lijf weer strak in het vel en een gelukkig en altijd goed gekleed kind aan mijn arm. Dus ik probeerde alles te doen wat in mijn macht lag om dit te bereiken. De kilo’s waren er snel af en ik kreeg regelmatig complimenten dat ik er goed uit zag. Maar was ik gelukkig? Nee.
Tot ik 10 maanden geleden een tweeling kreeg waardoor het uiteraard niet meer te bolwerken was wat ik wilde bereiken. Ik moest loslaten. Ik had geen tijd meer om me druk te maken over mijn uiterlijk, mijn huishouden en andere bijzaken. Hoe fijn voelde dat. Alleen maar bezig zijn met mijn newborns. Geen ruimte in mijn hoofd voor andere dingen. Intens genieten van de eerste periode waarin ze zo klein en aanhankelijk zijn. En dus val ik nu zoals ik het zelf noemde onder de categorie ”moeke”.
Lees ook: 6x Waarom het opvoeden van een 1-jarige zo zwaar is!
Ik werd zo’n ‘moeke’
Juist, die moeke waar ik altijd mijn mening over had. Die met wat kilo’s extra omdat ze niet altijd zin heeft om in haar paar vrije uurtjes aan haar uiterlijk te moeten denken. De moeke dat zichzelf af en toe verslonst en wegcijfert voor haar kinderen. Die er dus regelmatig bijloopt als een tokkie, omdat ze inmiddels weet dat het ‘s ochtends een chaos is om alle kinderen inclusief haarzelf normaal aangekleed te krijgen. De moeder die haar kind snoep geeft in de winkel zodat het stopt met huilen. De moeder die het niet perfect voor elkaar heeft. Waarvan haar huis af en toe lijkt op een circus.
Ik ben die moeder die haar social media overload met foto’s van haar kind. Oke, misschien niet op het potje, maar het komt aardig in de buurt. En ik ben ook die moeder die haar profielfoto heeft veranderd in een foto van haar kinderen.
Ik hou van mijzelf; meer dan ooit!
Maar ik ben er trots op, ik hou meer van mezelf dan ooit tevoren. Ik voel me zelfverzekerder, gelukkiger en zit beter in mijn vel. En dat met een paar kilo’s extra. Dus lieve mama’s probeer niet de moeder te zijn die andere willen dat jij bent. Of het perfecte plaatje wat je zelf altijd voor ogen had, maar wees de mama die lief is voor zichzelf en trots is op hoe ze doet. Ondanks wat andere daarvan vinden.
En de begrippen moe en druk? Het enige wat ik daarover wil zeggen, ik was vroeger niet moe. Ik herhaal; ik was vroeger niet moe. i
Sorry aan alle moeders
Dus sorry voor alle moeders waar iedereen een mening over heeft, sorry voor de moeders die voortdurend kritiek over zich heen krijgen. Sorry voor de moeders die met zichzelf in de knoop zitten omdat ze graag aan het ideaalbeeld willen voldoen. Maar vooral sorry voor mijzelf, dat ik zo onwetend was.
Photo by VisionPic .net from Pexels