Ik heb een huishouden van Jan Steen, dus?
Hoe vaak ik me wel niet verontschuldig tegenover vrienden omdat mijn huis niet op een plaatje uit de VT-Wonen lijkt. Elke keer weer hoor ik mezelf zeggen: “Let niet op de rotzooi hoor”. Alsof die mensen voor mijn inrichting komen in plaats van mijn gezelligheid. En het grappige is, andersom is het steevast hetzelfde en is mijn antwoord altijd: “Je moet mijn huis nu niet zien”. Dus bij deze heb ik mezelf voorgenomen dat niet meer te doen. Mijn huis is gewoon te klein voor alle spullen die ik heb, daar kan ik ook niets aan doen. En verontschuldigen voor het feit dat er hier geleefd wordt, ga ik gewoonweg niet meer doen.
Mijn aanrecht is mijn verzamelplek voor spullen zonder vaste plek. Dan heb ik het over de tekeningen van school, de post waar ik nog wat mee moet doen en de tierelantijntjes die overal en nergens vandaan lijken te komen. Met het grootste gemak gooi ik die op mijn aanrecht om later wel een keer uit te zoeken. Die ‘later’ wordt dan uiteraard tien keer verschoven en de stapel frutsels en papieren groeit gestaag door.
Pas wanneer de stapel de Mount-Everest doet verbleken, ga ik een keer ruimen en belandt driekwart ernaast. Zo hup, in de prullenbak. Nu vraag je je natuurlijk af waarom ik dat niet gelijk doe? Goede vraag. Want dat vraag ik me bij elke opruimbeurt ook steevast af. Maar ik blijf het doen. Gewoon omdat het kan denk ik.
Dan hebben we nog de kist der verrassingen
Althans, verrassingen is misschien niet het juiste woord. Het is meer de kist der rotzooi en troep. Spullen die ik niet in het zicht wil hebben, maar die ik ook niet weg wil gooien want die zijn nog goed. Een ‘dingetje’ dat ik van mijn moeder heb geërfd. Al bewaar ik dus geen broodrooster waarvan je de hendel handmatig naar beneden ingedrukt moet houden ‘voor het geval dat’. ZO erg is het bij mij dan ook weer niet.
Lees ook: 9 tips om je huishouden (met kinderen) beter te organiseren
Maar ik heb daar wel mijn verschillende seizoenen decoratie dingen inzitten. Ook mijn “Oh wat leuk, bedankt” cadeautjes die de ‘ik mag in het zicht staan’-selectie niet hebben gehaald zitten daarin. Om nog maar te zwijgen van de 1.000 tekeningen en knutsels van dochterlief waar ik gewoonweg nog geen afscheid van kan nemen. Al met al een hoop zooi, maar dan wel UIT het zicht.
Bergen speelgoed vullen de kamer
Naast het feit dat ik veel zooi gewoon wegmoffel in bakken, kasten, hoeken en gaten, heb ik ook echt nog wel “teveel” staan. Dat kan ook niet anders want ik heb een vierjarige dochter die verzuipt in het speelgoed. Toen ik hier kwam wonen had ik het briljante idee de extra kamer als speelkamer voor haar in te richten. Dan zou ik geen bergen speelgoed in de woonkamer hebben staan. Maar dat is leuk op papier. De werkelijkheid is echter dat de inhoud van de speelkamer zich mondjesmaat alsnog naar boven verplaatst. Want ondanks dat ze zich prima zelf kan vermaken is spelen toch een stuk leuker als mama in de buurt is en niet een etage hoger. Nu in ieder geval nog wel dus sta ik het toe, want ooit komt die dag dat mama niet meer zo gewaardeerd en gewenst wordt.
En ja, er wordt hier gewoon geleefd
Daarbij wordt er in dit huis ook echt geleefd. We spelen hier, lopen, eten, slapen en vooral we hebben lol hier. Dat betekent dat er wel eens een glas drinken omgaat en ja, dat ruim ik dan op, maar nee, ik ga dan niet gelijk dweilen. Ook hebben we een hele lieve hond en weiger ik nog langer twee keer per dag te stofzuigen. De swiffer doet ook wonderen als je die er een keertje extra overheen haalt.
Lees ook: 7x Hoe houd je je huis schoon en opgeruimd? (met kids, een baan, een sociaal leven en huisdieren)
Ook heb ik vaak afwas in de gootsteen staan. Ja, ik heb een afwasmachine, maar nee, die staat dus nog vol. Die ben ik, of vergeten aan te zeggen en die zit dus al tot de nok toe gevuld met vieze vaat. Of hij is nog tot de nok toe gevuld met schone vaat en ik heb nog geen tijd gehad om die uit te ruimen. Mijn wasmanden zijn ook vaker vol als leeg en nee, ik kan me niet herinneren wanneer ik de ramen voor het laatst gedaan heb. So what? Ik ga er niet dood aan. Mijn kind gaat er niet dood aan. Dus grote kans dat mijn visite dat ook wel zal overleven.
Ik wil niet eens een VT-wonen huis
Tot slot wil ik ook geen huis dat zo uit een blaadje gevallen lijkt te zijn. Het lijkt me namelijk dodelijk vermoeiend om het allemaal zo te houden en daarbij heeft dat voor mij veel minder sfeer. Ik zie liever een vloer bezaaid met speelgoed, plakranden op de tafel en vieze vingers op de spiegel. Dat betekent namelijk dat ik en mijn dochter het leuk hebben gehad en dat is me heel wat meer waard.
En ja, ik weet dat het met tussendoor een kwartiertje schoonmaken zo aan kant is, maar eerlijk, daar heb ik gewoon geen zin in. Naast werk, studie, dochterlief en de hond heb ik geen zin om mijn hele huis van onder tot boven te laten blinken. Zolang de basis maar schoon is, ben ik al snel tevreden. Dus even snel dat speelgoed in de kisten en kasten, snel een doekje over de tafel en klaar. En als je daar problemen mee hebt? Je bent meer dan welkom om mij hier te laten zien hoe het dan wel zou moeten.
Bron hoofdafbeelding: Pixabay