Iets met prioriteiten enzo?
Denise Meijer
Net zoals veel moeders, heb ik afgelopen uitzending van Vier Handen op één buik met een knoop in mijn maag gekeken.
Het was een verschrikkelijke en toch zo’n ingewikkelde situatie. Een meisje wat zelf opgegroeid is in ‘het systeem’, daar met man en macht tegenaan aan het schoppen is. Zelfs al zou dit ten koste gaan van haar baby.
Verbazing
Toen ik, na deze uitzending inlogde op Facebook, zag ik dat ik niet de enige was met een rotgevoel na deze uitzending. Mijn nieuwsoverzicht stond niet voor niets vol met berichten over de aflevering.
Maar mijn verbazing was groot toen ik de daadwerkelijke de reacties las, want wat was hetgeen waar het gros van moederlijk Nederland over leek te vallen?
OVER DE OORBELLEN BIJ DE TWEE MAANDEN OUDE BABY!
Echt, hoe verzin je het?
Om even een zin de citeren uit een recentelijk nieuwsbericht van RTL. Over een 3-jarig, peutermeisje. Haar ouders worden verdacht van het mishandelen van het meisje. Maar wat blijkt? Dit meisje is slechts één van de velen. Hoe pijnlijk deze waarheid ook mag zijn.
“Elk jaar worden er circa 119.000 mishandeld en overlijden er 30 tot 50 kinderen door mishandeling,” zo sluit RTL het bericht.
119.000 kinderen! Mishandeld! En nee, we hebben het hier niet over kinderen die gaatjes in hun oren geprikt hebben gekregen.
Dit zijn kinderen die worden geslagen, vernederd, verwaarloosd, of krijgen zoals in het geval van het 3-jarige meisje in dit nieuwsbericht, peper in hun ogen gestrooid en erger.
119.000 kinderen en ik vraag mijzelf af hoeveel van deze kinderen hun leven zijn begonnen in een situatie zoals deze van het stel uit Vier Handen op één Buik.
Prioriteiten enzo
Dit was hetgeen wat deze specifieke uitzending, in mijn ogen, zo verdomd schrijnend maakte. De wetenschap dat ook deze baby, uiteindelijk en net zoals haar moeder, in ‘het systeem’ terecht zou komen. Of erger: aan zou kunnen sluiten bij die verschrikkelijke 119.000 aan kinderen die zouden willen dat oorbellen hun enige probleempje was.
Laten we praten
Dus als we dan ergens over moeten praten…
Waarom hebben we het dan niet over wat echt telt na het zien van deze uitzending?
Dat we alleen maar hopen dat dit meisje uiteindelijk haar zaakjes op orde krijgt en met haar baby een gezonde gelukkige toekomst tegemoet gaat of dat ze uiteindelijk gewoon lekker aan de pil gaat (tot haar 85ste) en wellicht haar keuze in partner zal overdenken.
Laten we praten over ALLES. Behalve over die fucking oorbellen! Een non-issue, als je bekijkt wat er nog meer speelt binnen dit gezin.
Een non-issue als je je bedenkt dat er zoveel kinderen zijn die slachtoffer zijn geworden van ECHTE mishandeling.
Lees ook: Je stinkende best doen is niet genoeg
Bron beeld: Stockfresh