Ik ben die prutsmoeder…
Denise Meijer
Hallo iedereen,
Ik ben dus die moeder. Die prutsmoeder om precies te zijn.
Ik ben de moeder die je in de ochtend het schoolplein op ziet strompelen. Met haar haren ongekamd en haar schoenen aan de verkeerde voet. Diegene die met moeite op tijd is gekomen. Zelfs al stond ze om 5 uur naast haar bed.
Ik ben een mama die haar kleintjes, elke dag, de nodige vitamientjes probeert te voeren. Maar ze net zo goed een broodje knakworst geeft, omdat ik geen zin heb in een ‘strijd’.
Ik ben de moeder die je wel eens hebt zien uitvallen tegen haar kinderen. Die soms een stuk ongeduldiger is dan ze eigenlijk zou willen zijn.
En och… Wat zou ik graag die mama zijn die hun sokjes breit, de moeder die alles op een rijtje heeft. Wat zou ik graag, elke dag, de allerleukste mama van de wereld willen zijn.
In plaats daarvan ben ik die vrouw die je op een ongelukkig moment tegen het lijf zal lopen en je laat denken van: “Goh.. Dat is er weer zo één!”
De moeder met Liga in haar haren, vegen tandpasta op haar shirt. De moeder die, ondanks dat ze elke dag drie wassen wegdraait; nooit genoeg kleding schoon zal hebben om vlekkeloos te zijn.
Ik ben de moeder die een oogje dichtknijpt als haar kinderen het huis afbreken, omdat ze twee minuten rust waardevoller vindt dan dat de vaas slachtoffer wordt van de sloop. En ik ben ook die moeder die de iPad inzet als oppas.
Sommige dagen zijn lang, de nachten dikwijls te kort en de rollen behang…? Die zijn er nooit genoeg. En geloof het of niet: ik ben de moeder die haar kind wel eens een ‘kutkind’ vindt. Zelfs al zeg ik dat niet hardop.
Maar ondanks alles ben ik een prutsmoeder die prutst met alle goede bedoelingen. Een moeder die haar best zal doen, ook al pakt het niet altijd goed uit.
Ik ook maar gewoon ‘een moeder’ en hoewel mijn kinderen elke dag van MIJ horen te leren, leer ik net zoveel van mijn kinderen.
Dus hallo iedereen! Ik ben dus DIE moeder.
Die prutsmoeder.
Maar als ik aan het einde van de dag een dikke knuffel mag krijgen van twee armpjes nog zo klein. Dan kan ik maar één ding denken…
“Goh… Zo’n prutsmoeder kan ik dan toch niet zijn…?”