Oei, de titel van dit Belgische nieuwsbericht deed mijn moederhart toch wel wat sneller laten kloppen. Een moeder die 250 euro vergoeding per maand eist van haar inwonende en werkende zoon. Ze stapte zelfs naar de rechter om haar gelijk te krijgen en haar zoon te verplichten om haar kostgeld te betalen. Haar andere twee inwonende kinderen betalen immers ook 250 euro per maand en dus vond ze het niet fair naar haar andere kinderen toe. Wat vind jij? Moet de zoon kostgeld betalen?
Verplichtingen = zorgen?
Hoe ver gaan de verplichtingen naar je kinderen toe? Tot welke leeftijd laat je ze thuis wonen en wat doe je dan inderdaad als de kosten de pan uit rijzen? Ik kan me er nu nog weinig bij voorstellen. Ik wil nu nog niets liever dan mijn twee meiden van 6 en 10 zo dicht mogelijk bij me hebben. Logeren en op kamp gaan, ja dat doen ze al en dan ben ik altijd weer heel erg blij als ze weer veilig en wel thuis zijn.
Kostgeld betalen? Belachelijk!
Maar dat je van je kind een vergoeding eist om bij jou te mogen blijven wonen? En dat je daar zelfs een rechter bij moet slepen om het ‘geschil’ met je kind op te lossen. Belachelijk! Het ze leren op hun eigen benen staan is een stukje van de opvoeding die je je kind meegeeft. Zo zorg je ervoor dat ze uit zichzelf zelfstandig willen gaan wonen. Ik deed dat vroeger ook, gewoon omdat ik dat zelf wilde. In het begin werd ik wel nog bijgespekt door mijn ouders. Want op kamers wonen met alleen je stufi, was toen al niet echt haalbaar. Toen ik ging werken, werd dat natuurlijk anders. Ik was trots op mijn eerste verdiende centen en wilde leuker en groter wonen! Ik wilde juist van het gepamper van mijn ouders af.
Hulp bij opvoeden: Als het allemaal niet zo makkelijk gaat
Opvoeden is lastig. Dit is iets waar veel ouders het over eens kunnen zijn. Slechts enkele gevallen beschouwen het als een ‘wandeling door het park’. Daar waar de meeste ouders weleens met opvoedkundige vragen lopen of zelfs voor een raadsel…
Thuis wonen is relaxt en goedkoop
Maar óf ergens faalt onze huidige opvoeding of denkt de jeugd van tegenwoordig daar simpelweg anders over. Thuis wonen is relaxt, goedkoop (kostgeld betalen hoef in de meeste gevallen niet) en zo kun je tenminste alvast wat sparen voor later. De jobs liggen inderdaad niet meer voor het oprapen en dan is sparen voor later wel verstandig. Toen ik net ging samenwonen had ík geen cent gespaard. Maar bij mij overheerste dan ook het gevoel van de sky-is-the-limit en ik zou alleen maar meer gaan verdienen, toch?
Kinderen hebben kost geld
Ik wil mijn kinderen nu nog even graag zo lang mogelijk bij ons thuis houden en daar heb ik graag wat voor over. Zo lang het leefbaar is samen met ze thuis, sta ik voor ze klaar, zorg ik voor ze en ja dat kost geld. Maar laten we nu eens eerlijk zijn, dat wist je toch al vanaf het moment dat je een kinderwens had? Kostgeld betalen hoeven ze van mij dus niet.
Wat vind jij: kostgeld betalen?
Vind jij het normaal dat een inwonend kind aan jou kostgeld betalen? Of vind je dat wij tegenwoordig onze kinderen veel te veel in de watten leggen, pamperen? Moeten we inderdaad wel of niet tot in het einde der tijden voor onze kinderen klaar blijven staan?