Is jouw kind een honden- of kattenkind?
Een beetje onzin vond ik dat eigenlijk altijd. Dat je een ‘hondenmens’ of ‘kattenmens’ zou zijn. Zelf ben ik opgevoed met konijnen. Al leek een slak mij ook wel leuk… Zo af een toe hadden we een hond te logeren of kwam er een kat aanlopen, waar ik vervolgens altijd weer afscheid van moest nemen omdat mijn moeder allergisch (b)leek te zijn (zowel letterlijk als figuurlijk bedenk ik me nu).
Uren heb ik gewandeld met de honden van buren, vriendjes of vriendinnetje. Al snel schaarde ik mijzelf dus onder het kopje ‘hondenmensen’. Een eigen hond ging het niet worden dus genoot ik van de gezellige wandelingen en knuffelmomenten met de ‘leenhonden’. Later, later als ik groot ben, neem ik een hond als huisdier, was de gedachte die altijd door mijn kinderhoofdje spookte.
Aanloopkat
Komende Pasen is het precies een jaar geleden dat onze kat Fee is aan komen lopen. We waren met z’n allen buiten aan het spelen en paaseieren aan het zoeken, toen we een hartverscheurende ‘Miaaaaauuuuuw’ hoorden. Een angstig, klein katje verstopte zich in de bosjes. Haar honger overwon het van haar angst en voorzichtig durfde ze toenadering te zoeken.
Niet tot mij, dierenvriend in hart en nieren. Niet tot onze jongste dochter. Maar enkel en alleen tot onze oudste dochter. Alleen zij mocht de kleine vlooienbal aaien. Al snel liep het poesje haar overal achterna en wachtte haar op aan de poort zodat ze samen konden gaan spelen. Dit tot grote frustratie van onze kleinste smurf. En eerlijk gezegd ook tot die van mij. Ook wij wilden het diertje graag helpen, knuffelen en eten geven, maar nee hoor. Zo jong als ze was trok ze al haar arrogante kittenneusje voor ons op en vleide zich tegen mijn oudste dochter aan.
Oproepen op Facebook, bellen met Stichting Amivedi, mee naar de dierenarts om een chip te vinden, mochten niet baten. Niemand die Fee kende of mistte. “U moet een keuze gaan maken”, waren de legendarische woorden van de dierenarts, “Adopteren of het asiel”. Zoals te verwachten barstten mijn dochters in tranen uit. Ik wist dat ik heel wat charmes in de strijd moest gaan gooien bij hun katten hatende vader, maar één ding was duidelijk; Fee had haar huisje uitgezocht en zou blijven.
Een jaar later…
Inmiddels zijn we een jaar verder. De rollen zijn nog altijd hetzelfde verdeeld. Fee is onze Koningin en wij haar bedienden. Ze mag inmiddels zelfs binnen op de bank en stiekem heeft ze ook het hart veroverd van mijn vriend. Toch is het eerder een soort gedogen dan liefhebben wat wij van haar ontvangen. Echter, haar band met onze oudste dochter in er eentje van onvoorwaardelijke liefde en trouw. Bijzonder om te zien. Zou zij dan een ‘kattenmens’ zijn, ging ik me steeds vaker afvragen. Onbewust schaarde ik kattenmensen altijd in een categorie mensen waar ik mezelf niet in kan vinden, omdat ik van honden hou. En dan zie je het ineens terug in je eigen dochter. Het verwarde me een tikkeltje, maar is eigenlijk heel mooi. Weer een voorbeeld waarin je Mini-Me een heel eigen identiteit blijkt te hebben.
Twee weken geleden las ik een kort artikel waarin staat dat er wel degelijk bewijs is voor het fenomeen katten- of hondenmens. In 2012 is er bij de Carroll University in Wisconsin een grootscheeps onderzoek geweest naar de verschillen en die zijn helder en eigenlijk ook best vanzelfsprekend.
En zo zou dat ook heel veel kunnen zeggen over je kind…..
Kattenkinderen
Wanneer jouw kind zich aangetrokken voelt tot katten en/of katten altijd trekken naar jouw kind, bestaat er een grote kans dat jouw kind ietwat introvert is. Het zal eerder de kat uit de boom kijken, over dingen nadenken en eerst iets heel goed willen kunnen in plaats van direct actie ondernemen. Kattenkinderen zouden rustiger zijn, bedachtzamer, en niet altijd even dol op samenwerken. Ze zijn iets minder assertief en zoeken graag zelf uit met welke mensen ze wel en met welke mensen ze zich juist niet graag omringen. Daarnaast is een kattenmens vaak gevoeliger én intelligenter! Ook zou een kattenkind meer openstaan voor nieuwe ervaringen.
Hondenkinderen
Wanneer jouw kind zich aangetrokken voelt tot honden en/of honden naar jouw kind, bestaat er een grote kans dat jouw kind meer extravert is. Het kind zal eerder doen dan denken en de consequenties van dit gedrag voorlief nemen. Hondenkinderen zouden graag buiten willen zijn en buitenspelen en staan altijd weer te kwispelen voor de deur voor actie. Ze zijn energieker en hechten meer waarde aan gezelligheid en trouw. Daarnaast zijn ze flexibeler en consciëntieuzer.
Kleinschalig onderzoek
Natuurlijk kan je niet alle waarheid ophangen aan dergelijke onderzoeken. Zo is het onderzoek gedaan onder enkel studenten en die vertegenwoordigen natuurlijk maar een klein gedeelte van de samenleving. Tevens worden dergelijke onderzoeken ook altijd beïnvloedt door cultuur en waarden en normen.
En toch begin ik steeds meer te geloven in die kern van waarheid.
Wanneer jij mij vraagt om los van onze poes mijn twee dochters te beschrijven, komt dat akelig dichtbij de omschrijvingen van ‘hondenmens’ of ‘kattenmens’. Wanneer ik op straat loop met die twee, zal een ons tegemoetkomende hond ook altijd naar mijn jongste dochter trekken en andersom. Zou het dan toch zo zijn? Dat mensen op basis van hun persoonlijkheid een voorkeur hebben voor een bepaald huisdier? Los van het feit of je nou van huis uit opgroeit met het één of het ander? Wel ben ik dan heel benieuwd wat het over je persoonlijkheid zegt wanneer je kiest voor de laatste trend: een reuzenslak als huisdier!
Vertel, herken jij dit en is jouw kind een honden -of een kattenkind? Ik ben benieuwd!