“Keizersnee, keizersnee, dit gaat niet lukken!”
“Keizersnee, keizersnee, dit gaat niet lukken!”
“De arts in opleiding werd boos en riep ‘als je nu niet je mond houdt, loop ik weg en zoek je het maar uit’. Haar hartslag steeg, maar de hartslag van haar kindje daalde. Kelly(29) beviel anderhalf jaar geleden van haar eerste zoontje. Dat ging niet zonder slag of stoot. Ze vertelt over haar traumatische bevalling.
“Ik werd ingeleid en er werd een ballonetje geplaatst. Bij 8 centimeter ontsluiting voelde ik dat ik het niet meer trok. Mijn hart ging tekeer en het hartje van de baby sloeg steeds minder hartslagen. M’n moedergevoel vertelde me dat het de verkeerde kant op ging. Achteraf bleek dat ik daadwerkelijk ook gelijk had. Ik had het steeds warm, koud en dan weer warm en raakte compleet in paniek. M’n partner probeerde me te kalmeren, maar het was voor hem natuurlijk ook de eerste bevalling die hij meemaakte. Hij wist ook niet zo goed wat ons overkwam.”
“Als je nu niet je mond houdt, loop ik weg en zoek je het maar uit!”
“Doordat m’n hartslag zo steeg en dat van het kindje juist daalde raakte ik echt in paniek. Ik voelde gewoon dat het niet goed ging. Ik smeekte: “Keizersnee, keizersnee, dit gaat niet lukken!”. De arts in opleiding raakte geïrriteerd en riep ‘als je nu niet je mond houdt, loop ik weg en zoek je het maar uit.’ Hierdoor raakte ik nog meer in paniek en werd ik nog bozer, maar ik had geen puf meer om wat terug te zeggen. De arts in opleiding mompelde nog wat tegen een andere arts en knipte mij in zonder overleg. Voordat ik het doorhad, mocht ik persen en ja, helemaal uitgescheurd; een totaal ruptuur.”
“Vier uur lang moest ik blijven liggen met een open wond”
“Uiteindelijk kreeg ik de kleine op mijn buik. Toen moest ik nog vier uur lang blijven liggen met een open wond, omdat er geen operatiekamer vrij was. Hierdoor heb ik teveel bloed verloren. Ik heb twee transfusies moeten krijgen. De volgende dag kreeg ik van de artsen hun excuses; als ze wisten dat de baby zo groot was, had ik nooit op de natuurlijke manier mogen bevallen. Ze hadden nog een echo van tevoren moeten maken, maar dat hebben ze niet gedaan.”
“Na de bevalling heb ik nog een jaar lang moeten herstellen vanwege de drie extra operaties die ik moest ondergaan. De zuster was wel heel lief en zei dat ik er werk van moest maken, dat ik wel van me moest laten horen. Maar ik heb nooit een klacht ingediend tegen het ziekenhuis of de artsen. Ik wilde eerst m’n drie operaties afronden.”
Lees ook: Traumatische bevalling? Praat erover!
“Andere vrouwen die misschien in hetzelfde schuitje terecht komen wil ik echt op het hart drukken dat ze wel een klacht moeten indienen. Daar heb ik wel spijt van. Als vrouw moet je echt voor jezelf opkomen. Ik ging naar het ziekenhuis met de ‘beste kraamafdeling’ in de regio, maar ze hebben me daar nooit gevraagd of ik het oké vond als er een arts of verpleegkundige in opleiding bij was. Die was er dus wel.”
Was jouw bevalling ook traumatisch? Of juist mooi of grappig? Of heb je een ander bijzonder verhaal dat je wil vertellen over iets wat je hebt meegemaakt? Love2BeMama wil graag jouw verhaal vertellen. Mail naar marian@love2bemama.com. Als je verhaal geplaatst wordt ontvang je een goodiebag.
Bron afbeelding: Pixabay