Laat kinderen zelf spelen! (en bemoei je je als ouder niet mee…)
Linda Bosscher
Al lange tijd wilde ik een blog schrijven over het onderwerp ‘samen spelen met je kind’. Ik heb namelijk heel vaak het idee dat ik het niet goed doe als moeder. Ik speel namelijk amper met mijn kinderen. En als ik moeders om mij heen hoor en zie dan bekruipt mij het gevoel dat ik toch iets niet goed doe. Ik moet elke dag iets met mijn kinderen doen, samen met ze spelen, dingen met ze ondernemen en ze vooral NIET uit het oog verliezen…
Samen spelen? Moet dat?
Elke dag met mijn kinderen spelen, ze bezighouden, bedenken wat ze moeten doen, ze begeleiden naar speeltuinen en taarten bakken met ze in de zandbak? Dat benauwd mij… Ik ben namelijk niet zo’n moeder die urenlang knutselt, taarten bakt en achter mijn kinderen aanloopt. Ik vind het eigenlijk heel saai om toIk vind het heerlijk als ze zelf spelen en daar maak ik dan ook goed gebruik van door het huishouden te doen, te gaan werken of gewoon even koffie te drinken.
Lees dit dossier over buitenspelen!
Zelf spelen aanmoedigen
Ik moedig mijn kinderen aan om naar buiten te gaan, zelf te bedenken wat ze gaan doen en vriendjes en vriendinnetjes op te zoeken. Weten ze niet wat ze moeten doen? Ik geef ze wat tips en als ze het dan nog niet weten tja… dan ga je maar op de bank liggen naar het plafond kijken en je stierlijk vervelen. Want ik heb immers ergens gelezen dat vervelen goed is voor je ontwikkeling. Ik spring niet op uit mijn stoel om koekdeeg te maken, torens te bouwen van duplo of te gaan kleien.
Als ik in de speeltuin kom met mijn kinderen sprint ik naar het eerste vrije bankje om er vervolgens niet meer vanaf te komen. Ik geniet ervan om ze zelf te zien spelen. Als ze vallen, en ze kunnen nog lopen, dan komen ze naar mij toe. Willen ze van de hoogste glijbaan? Ik keur hem vanaf mijn bankje goed en ik laat ze gaan. Ik ga er niet bij staan om ze aan te moedigen, handjes vast te houden of ze op te vangen bij het eind van de glijbaan.
Lees ook: Ik ben niet die moeder…
Wij zijn ouders
Als gezin ondernemen we best veel dingen: weekendjes weg, zwemmen, naar het bos gaan of ergens wat drinken. En als ze ergens kunnen spelen dan genieten papa en mama van een cappuccino of glaasje wijn. We mengen ons niet in hun spel maar genieten van een volwassen gesprek, de zon en het zien spelen van onze kinderen. We stellen ons op als ouders en niet als vriendje en vriendinnetje van onze kinderen. We doen dingen als ouders: samen potje voetballen om vervolgens verder te gaan met een vriendje, eindje fietsen, samen even knutselen, verstoppertje, pakkertje, kietelen, voorlezen, film kijken of even lekker bankhangen.
Uren naar buiten
Het is niet zo dat we nooit wat met onze kinderen doen: dat doen we juist wel! Maar niet de hele dag en ook niet het grootste gedeelte van de dag. In het weekend heb ik net zo goed weekend en moeten ze toch echt zelf gaan spelen. Ik laat mijn kinderen veel zelf aanmodderen. De oudste is soms al uren van huis. Spelen met vriendjes in de buurt, een hut bouwen of vissen. Als hij te lang weg is ga ik eens wat moeders appen of hij daar is of ga ik zelf op zoek. Hij weet precies waar hij wel en niet mag komen en daar houdt hij zich ook aan.
Er zijn dagen dat ik echt geen bijzondere dingen heb gedaan met mijn kinderen. De dagelijkse verzorging, beetje voorlezen, ik bezig en zij spelen, boodschapje doen en gezellig kletsen. ‘s Avonds voorlezen en knuffelen. Dus niks geen spannende activiteiten.
Het belang van vrij spelen wordt onderschat door ouders volgens Peter Gray. “Ouders die er steeds bovenop zitten, doen hun kind te kort.”
Toen ik dit (oude) bericht in Trouw las maakte ik een sprongetje in de lucht. Zie je wel! Ik doe het goed. Mijn ouders deden het vroeger ook zo en ik heb er zoveel van geleerd. Mijn gevoelens en gedachtes wat betreft samen spelen met mijn kinderen zijn dus niet zo gek.
Laat je kinderen gaan!
Psycholoog Peter Gray, hoogleraar psychologie aan het Amerikaanse Boston College, vindt ook dat wij onze kinderen veel meer moeten laten aanmodderen. Dit schrijft hij in zijn boek ‘Free to learn’. Door je afzijdig te houden geef je kinderen meer de kans hun empatisch vermogen te ontwikkelen. Het boek van Gray is één groot pleidooi voor vrij kinderspel. Kinderen leren letterlijk met vallen en opstaan. Dus ouders hoeven ze niet op te vangen!
Het belang van vrij spelen wordt onderschat door ouders volgens Peter Gray. “Ouders die er steeds bovenop zitten, doen hun kind te kort.”
En nu weet je ook meteen hoe je aan tijd voor jezelf komt: laat je kinderen meer zelf spelen en maak van die tijd gebruik om even wat voor jezelf te doen!
Ik ben benieuwd of ik nu veel bijval krijg van ouders die zich nu ook opgelucht voelen?!
Bron: Trouw