“Leuke trainingsbroek heb je aan, is je moeder aan het werk?”
Na het krijgen van een kind is er een wereld voor mij open gegaan op het gebied van kinderkleding en hoe belangrijk het (b)lijkt te zijn. Naast de stortvloed aan reclames, winkels en marktplaats is er nog een hele subcultuur met facebook community ’s, beurzen en kinderkleding party’s. Het doel lijkt om een hippe kleine volwassene te creëren. Ik kan het zeker wel waarderen als een kind leuk gekleed is, maar wordt het belang van het kind soms niet uit het oog verloren?
Voor volwassenen is oncomfortabele kleding prima. We zitten de hele dag stil en hebben er vrede mee dat we in ons bewegen beperkt worden. Dat je niet fatsoenlijk trap kan lopen vanwege je strakke rok of je armen niet over elkaar kan doen, anders barst je als een hulk uit je overhemd, vinden we doodnormaal. Daarnaast zal ik niet ontkennen dat de kleding die we dragen invloed heeft op hoe we ons voelen en hoe andere mensen ons zien. Dat we daarom bepaalde keuzes maken snap ik, maar waarom passen we dat toe op onze kinderen?
Hoe vaak heb ik wel een niet-mee-rekkend truitje over het hoofd naar beneden getrokken? Zo strak dat de oogleden binnenstebuiten eruit kwamen. Het armpje tegen de richting in moest buigen omdat het bloesje slim-fit was. Of een rokje voor een kind van 1,5? Nog voor ze de trap af is, is het een opgerolde riem van spijkerstof geworden. Als ik vraag of het echt nodig is krijg ik heel ‘lief’ terug: ”Das toch leuk!” Bijgevallen door hele kuddes andere vrouwen die de moeder vertellen hoe leuk het kind eruit ziet.
Als ik kijk naar mijn eigen kind zie ik alleen maar iemand die aan het ontdekken en aan het leren is. Kleding is het laatste in haar prioriteiten. Eigenlijk zit alles in de weg en moet alles uit zodat ze vrijheid heeft en haar eigen lichaam kan ontdekken. Wanten op de fiets gaan als eerste uit. Daarna de muts. Dan de sjaal die voor haar mond zit en na het schoonlikken van haar eigen laars zijn we ook die verloren. Ik kan zeg maar de weg terug naar huis vinden door het volgen van kinderkledingstukken.
Gelukkig ben ik zelf geregeld alleen met mijn dochter en kan ik zonder commentaar de meest comfortabele kleding uitzoeken. Trainingsbroeken en truien zonder knopen. Daar hebben we iets aan tijdens het bouwen van ons fort.
Lieve mooie hippe moeders, waarom is het toch zo belangrijk? Ik snap dat jullie supertrots zijn op je mini-me en dat je het liefst van iedereen wil horen hoe leuk je kind is, maar vergeet niet aan het kind zelf te denken. Je kind wil bewegen. Niet over zijn low cruch vallen als het rent. Niet zijn beany telkens voor zijn ogen vandaan halen en zeker niet op zijn flikker krijgen als hij de wereld wil ontdekken maar zijn kleren mogen niet vies worden. Dat vaders dan niet meer horen: ”Je moeder is zeker aan het werk?”, geen knoopjes meer kunnen vergeten waardoor het hoofdje wel past, of een handje zonder duim uit de mauw te zien steken heeft er natuurlijk niks mee te maken.