Lieve broer, lieve zus. Ik wil jou graag bedanken!
Vandaag is het nationale broer en zusdag.
– De aangetrouwde varianten reken ik hier ook bij, ze zijn immers uitgegroeid tot familie en kunnen even waardevol zijn als bloedbroeders en zusters.-
Niet iedereen is gezegend met een ‘geschwister’.
Of misschien heb je geen goede band met jouw ‘geschwister’.
Iets waar je misschien verdrietig over bent of na een lange tijd een punt achter hebt gezet en klaar mee bent. Alle (ver)meldingen die ik vandaag voorbij zag komen in de media over deze nationale dag hebben mij weer eens aan het denken gezet. En de conclusie die ik getrokken heb lijkt simpel maar is o-zo betekenisvol; ik ben ze dankbaar!
Lees ook: Heel, half of bonus: ik vier als enig kind óók broer- en zusdag
Lieve broer, lieve zus,
Je weet dat ik mijzelf niet zo goed weet uit te drukken in gesproken woorden. Het maakt me zichtbaar kwetsbaar en dat is iets wat ik moeilijk vind om te doen. Zo nu en dan heb ik je wel bedankt voor hetgeen dat je voor mij hebt gedaan en doet. Maar misschien doe ik dat niet genoeg?
Ik wil je bedanken voor vroeger. Samen hebben wij onze jeugd gedeeld en ook al hebben wij de dingen misschien anders ervaren, we waren er allebei bij. We delen de herinneringen samen. Ik was niet alleen. En straks als de opa’s en oma’s er niet meer zijn hebben wij elkaar om nog eens terug te denken aan die (vaak) goede oude tijd. We kunnen allebei vertellen over onze jeugd en alles wat er te beleven viel aan onze kinderen.
Onze ruzies en vechtpartijtjes zal ik ook niet vergeten, hoe boos en verdrietig mij dat vaak maakte. Maar, waar twee vechten hebben twee schuld. In die tijd vond ik dat jij per definitie de schuldige was, ik weet nu beter. Hoe vaak we ook in de clinch lagen met elkaar als ik vroeger bang was, ’s avonds laat, was het jouw kamertje waar ik stiekem heen sloop om te schuilen. Hoe we ook konden (bek)vechten, bij jou voelde ik mij dan veilig. Ruziënde kinderen liet ik met een soort van trots weten dat ik jou er wel even bij zou halen. Jij was in mijn ogen groter en sterker dan wie dan ook en zou mij beschermen tegen hun onheil. Met jou in mijn achterhoofd voelde ik mij sterk en weerbaar.
Inmiddels ben ik groter en wijzer. Ik dop mijn eigen boontjes en sta op eigen benen. Maar hoe groot en wijs ik ook wezen mag er zijn nog steeds situaties waarin ik je nodig heb. Gewoon omdat ik het overzicht niet meer heb of mij laat meeslepen door emoties waardoor ik niet meer zie wat het beste voor mijzelf is. Op die momenten kan ik altijd rekenen op jouw wijze, objectieve woorden. Ik weet dat jij dat doet omdat je wil dat het goed met mij gaat, je doet het uit liefde. Ik sluip dan niet meer naar jouw kamertje maar ik voel mij op dat moment wel veilig, sterk en weerbaar. Net zoals vroeger.
Lieve broer, lieve zus, dank je wel dat je mijn geschwister wíl zijn. Want ik weet dat niet iedereen met een (goed) geschwister gezegend is.
Lieve broer, lieve zus, we zeggen het niet vaak genoeg en eigenlijk is dat hartstikke stom want ik wil dat je het weet;
ik houd van je en “Merci, dat jij er bent!” 😉