“Mam, ben ik geaborteerd?”
Stel voor: je krijgt van je ouders te horen dat je eigenlijk een mislukte abortus bent. Nooit voorbestemd om te leven. Daar kun je je toch niks bij voorstellen? Gianna Jessen (38) helaas wel. Als het aan de abortusarts gelegen had, was zij er niet geweest.
Afgelopen weekend was ze in Nederland en sprak ze bij de Mars voor het Leven, een stille gebedsmars tegen abortus, gehouden door Schreeuw om leven. Haar verhaal is inspirerend, met een verdrietig begin:
Met 7,5 maand zwangerschap kwam de zwangere Tina in een Planned Parenthood kliniek (Amerika). Daar kreeg de toen 17-jarige moeder te horen dat ze te jong was om een kind te krijgen. Voorgesteld werd om late zwangerschapsafbreking uit te voeren met de saline-methode. Een abortusmethode, waarbij een zoutoplossing in de baarmoeder gespoten wordt. De baby verbrandt hierbij van buiten en binnen uit, en wordt uiteindelijk levensloos ter wereld gebracht. Groot was dan ook de schrik toen Gianna levend ter wereld kwam, na 18 uur in de zoutoplossing. Een verpleegster belde een ambulance die Gianna naar het ziekenhuis bracht. Door zuurstofgebrek bij de bevalling kreeg Gianna een hersenbloeding, met als gevolg een hersenafwijking. Artsen zeiden dat ze waarschijnlijk nooit het hoofd zou kunnen optillen. Toch leerde ze uiteindelijk lopen. Ze liep zelfs mee in marathons, ondanks dat ze mank loopt.
Brandende vuuroven
“Een wonder”, noemt Gianna het zelf. Daarbij trekt ze de vergelijking met het bijbelverhaal over Sadrach, Mesach en Abednego. Deze drie Judese jongeren (Israël) weigerden het gouden beeld te aanbidden dat koning Nebukadnezar had opgericht. De koning gaf hen nog een kans om zich te bekeren, maar toen ze bleven volharden werden ze in de brandende vuuroven geworpen. Er overkwam ze echter niks. Ze werden gered door God (Daniël 3:25). “Zo heeft God ook een schild rondom mij opgetrokken, waardoor de zoutoplossing mij niet heeft geraakt”, zegt ze.
Vanaf 14-jarige leeftijd weet Gianna Jessen dat zij ‘het resultaat’ is van een mislukte abortus. Op een of andere manier heeft ze het altijd geweten. Haar adoptief ouders vertelden haar altijd dat ze een hersenverlamming kreeg, doordat ze prematuur ter wereld kwam. Op een dag vroeg ze het gewoon: “Mam, ben ik geaborteerd?”
Kun je nagaan, dat je kind je dat vraagt? Dan gaat er toch een mes door je hart. Verschrikkelijk!
Zelf ben ik pro-life, om meerdere redenen. Dat Gianna pro-life activiste is geworden verbaast me niets. Gevraagd naar het aantal speeches dat ze heeft gehouden, geeft ze aan de tel kwijt te zijn. “Duizenden in ieder geval.”
“Ik ben je moeder”
Tijdens een van de speeches werd Gianna Jessen geconfronteerd met haar moeder. Ze wist dat het moment zou komen, maar op dat moment zelf, kon ze niets anders dan bidden. “Ze stond voor mijn neus en zei: ik ben je moeder.” Mijn eerste reactie: schok. Biddend: “Jezus, Jezus, Jezus, help mij. Daarna zei ik: Ik vergeef je.” Helaas kon Gianna’s moeder haar vergeving niet aanvaarden. Bot wees ze die af. Ook toen Gianna haar voor een tweede keer zei: “Ik vergeef je. Daarop kreeg ik God’s stem in mijn hart. Je bent mijn prinses.” Met haar moeder heeft ze geen contact (meer). “Ik hoef me niet zo respectloos te laten behandelen”, zegt ze.
Zou ze zelf niet ooit eens moeder willen worden? “Ja”, zegt Gianna Jessen met een glimlach. “Ik zal een geweldige moeder zijn! Maar alles op God’s tijd. Voor nu sta ik op de bres voor de kinderen van andere mensen, en de prijs die ik daarmee – in positieve zin – moet betalen is dat nu nog niet mijn tijd is. God zal het geven! Mijn lichaam behoort Jezus toe.”