Mijn eerste Moederdag
Het is weer bijna Moederdag! Afgelopen jaar ben ik voor het eerst moeder geworden en dit wordt dus de eerste Moederdag die ik zelf mag ‘vieren.’
Hoewel ik Moederdag eigenlijk grote onzin vind – eigenlijk kwam Moederdag er vroeger op neer dat mijn zusjes en ik, net zoals altijd, deden wat mijn moeder wilde maar dan zonder te mopperen – moet ik eerlijk toegeven dat ik er toch een beetje naar uitkijk. Al is het alleen al omdat ik nu een excuus heb om niet het verplichte rondje moeder-schoonmoeder af te hoeven werken.
Nu is het echter zo dat mijn zoontje pas tien maanden is en dus geen idee heeft van het concept Moederdag, zelfs een ‘mama’ kan er nog niet vanaf.
Enter: the boyfriend.
Mijn lief en ik zijn al samen sinds ons zestiende. Waar ik hem de eerste jaren hielp met het kopen van een kado voor zijn moeder, koop ik het inmiddels al jaren zelf. Mijn vriend is de allerliefste van de wereld en ik zou hem voor geen goud kwijt willen, maar soms zou ik willen dat hij wat attenter en minder verstrooid zou zijn. Ik koop nog net zelf geen cadeau voor mijn eigen verjaardag… (En dat is dan ook alleen maar omdat ik hem veelvuldig help herinneren.)
Je voelt het dilemma waarschijnlijk al aankomen: wat te doen? Help ik hem herinneren dat het bijna Moederdag is (hint, hint) of laat ik het gewoon voorbij gaan omdat ik er nou ook weer niet zoveel waarde aan hecht? Mijn idee was om het maar gewoon zo te laten en te kijken hoe hij reageert als hij erachter komt dat het Moederdag is. En dan bedoel ik dat niet op een slechte-comedy-machtstrijd-tussen-man-en-vrouw-manier, maar meer omdat ik het grappig vind. Die verstrooidheid heeft ook wel zijn charme en is juist één van de redenen dat ik zo gek op hem ben.
Ik was bang dat het geen Moederdag voor mij zou worden dit jaar. Totdat mijn vriend afgelopen weekend de kalender omdraaide naar de volgende week en tegen ons zoontje zei: ‘Hé Arne, het is bijna Moederdag. Dan moeten we nog maar even wat voor mama kopen, hè?’
Die man blijft me verbazen.
Bron beeld: Pixababy