“Mijn moeder voelt niet meer als mijn moeder”
Een lastige bevalling die maar moeilijk opgang komt en eindigt met een totaal ruptuur. Toch was de lichamelijke pijn bij Monica niet het ergste. De manier waarop haar moeder haar gekwetst heeft is wat Monica het meeste raakt. Ze vertelt haar verhaal.
“Mijn eerste bevalling was heel zwaar. Ik voelde de weeën in mijn buik, rug en bovenbenen. Toen de ontsluiting niet meer werd moest ik naar het ziekenhuis en kreeg ik een epiduraal. Toen ik moest overschuiven van een gewoon bed naar het beval bed, gleed ik uit en viel, waardoor de epiduraal verschoof en blijvende schade veroorzaakte. Ik moest heel onverwachts gaan persen, werd ingeknipt en had een totaal ruptuur. Kort na de geboorte van onze dochter moest ik naar de OK. Mijn dochter zag ik pas een paar uur later terug.
“Voor een kwartier kom ik niet”
Maar al deze lichamelijke pijn weegt niet op tegen de pijn die mijn moeder veroorzaakte. Toen we de volgende dag thuis waren, belden we mijn moeder, om te vragen of ze ons wonder kwam bewonderen. Op aanraden van onze kraamhulp mocht bezoek maar een kwartier komen, we moesten nog veel rusten. Mijn moeder zei: “Voor een kwartier kom ik niet.” Twee dagen later stond ze, heel erg ongelegen, voor de deur. Mijn dochter en ik lagen in bed, mijn man was boodschappen doen. Ze belde aan, bonkte op ramen en deuren en begon te bellen. Ik mocht nog niet alleen van de trap af, maar ben uiteindelijk toch maar naar beneden gegaan.
De relatie met mijn moeder is altijd moeizaam geweest. Mijn broertje en mijn moeder zijn twee handen op één buik, ik trok als kind meer naar mijn vader. Na de scheiding kreeg mijn vader een nieuwe vriendin, die geen kinderen wilde. We waren niet welkom. Mijn moeder accepteerde niet langer dat we hem zagen, ook al had ik daar wel behoefte aan. Ik weet niet waarom ze dat deed. Jaloezie? Boosheid? Ik weet het niet.
Lees ook: “Nooit meer een inleiding!”
Maar we hadden ook hele goede periodes. We zijn dagjes en zelfs een weekend weggeweest. Tijdens mijn eerste zwangerschap was ze er altijd voor me. We kregen veel cadeaus voor de kleine. Ze kwetste me heel erg door niet meteen te komen na mijn bevalling. Het werd nog erger toen ze kwam oppassen. Ze gaf onze dochter chocola terwijl ze dat nog niet mocht en trok haar ’s middags uit bed. Toen ik haar hier op aansprak werd ze kwaad. Ze zei: “Ik ben haar oma en ik mag mijn kleinkind verwennen” en: “Als ze slaapt, waarom moet ik dan oppassen? Ik kom hier voor de lusten, niet voor de lasten!”
Twee weken lang verzon ze smoesje op smoesje en kwam niet
Bij onze tweede dochter werd het niet veel beter. Tijdens mijn eerste zwangerschap hebben we veel van mijn moeder gekregen, bij de tweede helemaal niks. Toen onze tweede dochter met een keizersnee ter wereld was gekomen, belde we haar. Ze kon niet komen, zei ze, want ze moest naar de kapper en ’s avonds kwam er iemand van de energiemaatschappij. Twee weken lang heeft ze smoesje op smoesje verteld, terwijl ik haar had gezegd hoe vervelend ik het had gevonden dat ze bij de eerste niet meteen was gekomen. Ik heb haar heel duidelijk gevraag om nu wel als eerste er te zijn. Twee weken oud was onze dochter, toen mijn moeder langskwam.
Lees ook: “Ik durfde niet alleen te zijn met de baby”
Mijn moeder heeft mij heel diep gekwetst. Ik heb daar heel veel om gehuild, nu is het leeg. Het voelt niet meer als mijn moeder. Gelukkig hebben onze dochters nog een opa en oma, maar we willen onze kinderen niet deze opa en oma ontnemen, dus we proberen de deur op een kier te houden. Maar toen we laatst zeiden we gaan naar opa en oma en we bij mijn moeder voor de deur stonden, vroeg de oudste: “We gingen toch naar opa en oma?”
Hoe vervelend en verdrietig het ook is, mijn man en ik leren hiervan. We zien precies hoe we het niet willen doen als ouders. We hebben twee prachtige dochters waar we ontzettend blij mee zijn. Mochten ze ooit kinderen krijgen, ben ik er als eerste bij!”
Bron beeld: Pixabay