Moeder zijn zonder eigen moeder
Cindy Waagmeester
Wanneer je nog niet in de fase zit dat je zelf met kinderen bezig bent, besef je niet hoe en hoeveel je je eigen moeder kunt missen als je daar wel mee bezig gaat zijn en je geen moeder meer hebt. De verhalen over hoe je vroeger als baby was of wat je deed als 2- of 3-jarige, hoor je liever niet. Want die worden alleen maar verteld als er vriendjes in de buurt zijn. Awkward mam! Maar je mist het juist wel als je moeder er niet is om het te vertellen. Ik weet hoe het is: moeder zijn zonder eigen moeder.
Moeder zijn zonder eigen moeder
Op 17 mei 2017 ben ik mijn moeder plots verloren. Drie dagen eerder, op Moederdag, vroeg ze grappend aan mijn vriend en mij wanneer er kleinkinderen zouden komen. Ik riep toen nog ‘ach mam, doe normaal!’. De wens dat ze graag oma zou willen worden had ze nog nooit zo uitgesproken, dus dit kwam heel onverwacht.
Mijn vriend en ik schelen 11,5 jaar en hij wilde graag voor zijn 40ste vader worden. Dat dit ook echt ging lukken hadden we toen alleen kunnen denken.
Rouw maakt plaats voor vreugde
Na het verlies van mijn moeder, nog geen jaar later, bleek ik zwanger. Niet helemaal onverwacht, maar het was sneller gegaan dan we hadden verwacht. Uitgerekend op 7 december 2018, vijftien dagen voordat mijn vriend 40 zou worden. Uiteindelijk is onze dochter, Arya Maria, op 14 december 2018 geboren.
Het rouwen om mijn moeder maakte plaats voor een soort van vreugde. Al duurde het wel even voordat ik echt accepteerde dat ik zwanger was. Ik wilde het niet toegeven maar onbewust voelde ik me denk ik schuldig dat zij dit niet kon meemaken. En dat ik mama niks kon vragen over haar zwangerschappen. Zelfs niet gewoon om advies.
Moeders zijn belangrijker dan wij denken
Dat moeders belangrijk zijn, dat weet iedereen. Maar voor mij werd het pas echt duidelijk hoe belangrijk een moeder is, toen ik mijn dochtertje voor het eerst in mijn armen had. Ik was heel blij dat mijn zusje bij mijn bevalling was. Want toen ik vroeg wat ik er (de baby) nu mee moest, zei zij: “Verzorgen, liefde geven en gelukkig maken. Dat kun jij wel”.
De eerste week miste ik mijn moeder niet direct. De kraamverzorgster was er en genoeg familie en vrienden kwamen op bezoek. In de afgelopen 14 maanden (zo oud is mijn dochter nu), wens ik vrijwel dagelijks dat mijn mama er was. Van de kleinste dingen als vragen om even met haar te komen spelen zodat jij de was of huishouden kunt doen, wanneer ze een aanhankelijke fase heeft, tot een dag of nacht of zelfs weekend oppassen zodat papa en mama quality time kunnen hebben.
In mijn situatie is het in ieder geval zo dat we dit nu niet genoeg doen. En dat komt omdat ik toch minder op mijn schoonouders bouw als dat ik op mijn eigen moeder zou doen.
Zijn er meer mama’s die dit zo ervaren?
Een moeder voor lief nemen
Ik hoor nieuwe moeders in mijn omgeving soms boos worden op hun moeder omdat zij advies geeft of zich ergens mee ‘bemoeit’. En dan denk ik alleen maar hoe dat bij mij zou zijn gegaan en of ik ook boos op haar had kunnen zijn. Vast wel, want je neemt je moeder soms toch voor lief. Maar op die momenten zou ik willen dat ze naast me zit, staat of loopt.
Want wat zou ik graag willen horen over hoe ik vroeger was toen ik zo oud was als mijn dochtertje nu. En wat zou ik graag wat meer me- of qualitytime met mijn partner willen hebben zonder de neiging te hebben om haar maar zo snel mogelijk weer op te kunnen halen als ik haar wegbreng.
Een boodschap
Moeders zijn het belangrijkste wat er bestaat voor een kind. Ongeacht hun leeftijd.
Zo ben jij als moeder, en waarschijnlijk voel je je ook zo, niet te missen voor jouw kind. Maar besef dat jouw moeder, als jij mama wordt, dit nog steeds zo voelt. Dus sla haar goedbedoelde adviezen of bemoeienissen niet zomaar in het wild, maar neem eens iets van haar aan. En bedenk je dat je het op een dag zonder haar moet doen en dus niks kunt vragen.
Photo by Kristina Paukshtite from Pexels