Moeten jonge meisjes getest worden voordat zij de pil mogen gebruiken?
Denise Meijer
Als je het hebt over een bekende vorm van anticonceptie, dan is ‘de pil’ waarschijnlijk het eerste wat je te binnen schiet. Logisch ook, want voor veel dames is dit tevens het eerste soort anticonceptie waar zij mee in aanraking mochten komen. Meestal rond de pubertijd.
De redenen waarom jonge meiden kiezen voor deze manier van hormonale anticonceptie hoeft echter niet altijd te betekenen dat zij seksueel actief is. De pil is namelijk ook effectief gebleken tegen heftige menstruatiepijnen, acné, hormoonschommelingen enzovoorts en ja, daarnaast zorgt de pil er ook voor dat je voor 98 procent bent beschermd tegen een ongewenste zwangerschap (bij correcte inname in ieder geval).
>> Lees ook: Gevaren van de pil.
Onschuldig
Toen ik, op 17-jarige leeftijd begon met de anticonceptiepil, wisten ook mijn ouders niets anders dan dat dit een onschuldige vorm van medicatie was. Weestand heb ik dan ook nooit ondervonden, ook niet van de huisarts, die het recept eigenlijk zonder een tweede keer te knipperen aan mij uitschreef.
‘Jammer genoeg’ bleek dat ik, in tegenstelling tot de andere meiden van mijn leeftijd, nogal heftig reageerde op de toegediende hormonen. Met als resultaat dat ik binnen twee maanden weer van de anticonceptie af was. Dit kon gebeuren, zo stelde de huisarts. Zijn advies was dan ook een mildere pil, maar ook daar reageerde ik even heftig op met stemmingswisselingen, gewichtstoename en paniekaanvallen.
Stollingsstoornis
Ik was 20 toen ik mijn eerste, echte vaste relatie kreeg en na een pilstop van pakweg drie jaar, besloot ik het toch maar weer eens te proberen. Tenslotte wil je in het prille begin van een relatie niet gebonden zijn aan condooms, vooral niet als er geen seksueel overdraagbare aandoeningen in het spel zijn. Dit was wederom een lichte variant, maar even veilig als elk ander alternatief.
Maar ook hierbij was het effect voor mij niet anders. Na drie maanden liet ik de pil weer voor gezien.
Het was dan ergens geen verrassing dat ik na de eerste stopmaand zwanger bleek te zijn van ons eerste kindje. Alhoewel; verrast waren we sowieso. Maar zo onwijs gelukkig.
Ook dit geluk was van korte duur want met 27 weken werd ik opgenomen met vroege ernstige zwangerschapsvergiftiging. Onze zoon werd geboren en stierf acht dagen later door complicaties rond zijn geboorte.
Dit zette vanuit het ziekenhuis een reeks aan onderzoeken in gang en al snel werd ik gediagnosticeerd met een Proteïne S Deficiëntie. Een erfelijke afwijking die er voor zorgt dat mijn bloed niet stopt met stollen.
Het vonnis wat duidelijk: ik zou nooit meer hormonale anticonceptie mogen gebruiken en fraxiparine (een antistollingsmedicijn) is mijn beste vriend tijdens de kraamtijd, griep, immobiliteit of bedlegerigheid.
De gevaren van de pil
Het was het verhaal over Laura Brussaard wat ik recentelijk onder ogen kreeg. Een meisje van 17 jaar met dezelfde afwijking als diegene waar ik zes jaar geleden achter ben gekomen. Laura overleed aan een longembolie.
De anticonceptiepil bleek voor haar levensgevaarlijk… Maar niemand heeft dit ooit geweten.
Dat trombose een bijwerking kan zijn van de anticonceptiepil, is daarentegen wel bekend. En dat dit ‘voorrecht’ niet enkel is voorbehouden voor de Diana-pil, is ook iets waar niemand van op zal kijken.
Stollingsstoornissen en dan met name de verhoogde stollingsneiging, komt aan de andere kant vaker voor dan men in de eerste instantie denkt. Zo komt de bekendste erfelijke stollingsafwijking Factor V Leiden voor bij 8 op de 100 mensen en dit is er maar één van vele afwijkingen die er bekend zijn.
Screenen van toekomstig pilgebruikers
In mijn ogen zou een simpel bloedonderzoek voor nieuwe pilgebruiksters uitsluitsel kunnen geven of de pil wel zo’n onschuldige keuze is als het aanvankelijk lijkt. Vooral omdat een erfelijke bloedafwijking in zeker 50 procent van de gevallen onopgemerkt blijft.
Wat is eenmalig bloedprikken nu precies tegenover de levenslange belasting van een eerdere trombose? Of nog erger en in het geval van Laura Brussaard: Het verlies van een veel te jong leven…