Mijn naam is tante
Het woord tante, of eigenlijk de titel tante, vind ik wat oubollig klinken. Niet meer zo van deze tijd. Toch heeft het woord ook iets bijzonders. Het is namelijk in de afgelopen zes jaar een onderdeel van mijn naam geworden.
Deze week vierde ik mijn zesde jaar als tante. Mijn lieve oudste neefje S. werd zes. ZES! Jullie moeders vinden dat de tijd snel gaat, maar dat geldt net zo hard voor tantes. Van lieve kleine baby, naar mooie stoere kleuter. Ik ben zo trots als een tante kan zijn.
Lees ook: Het woord ‘kids’ is als een fleecevest!
Tante dus, het oubollige woord tante. Ik kan er niks aan doen, maar als ik het woord hoor denk ik aan een wat ouder vrouwtje, single, met stoffige retro kleren. Nee, dat is zeker geen beschrijving van mezelf, of eigenlijk van welke andere tante die ik ken dan ook. Toch is het een hardnekkig beeld. Volgens mij wordt het woord ook steeds minder gebruikt. Laat jij je kinderen nog oom en tante zeggen? Alleen de voornaam wordt steeds gebruikelijker.
Behalve bij mij dus. Hoe dat komt is eigenlijk een raadsel. Ik heb er zelf nooit op gestaan dat ik tante genoemd wordt. Mijn broer en zus hebben nooit gezegd dat ze ons ‘oom’ en ‘tante’ moeten noemen. Zelf deden ze het alleen af en toe, als grap.
Lees ook de tante blog van Marian: Mijn nichtje is een testkind
Maar ergens is het er toch ingeslopen, dat ‘tante Jeanine’. En het houdt hardnekkig stand. Negen van de tien keer word ik door mijn neefjes zo aangesproken, zeker door neef N., die nu drie en een half is. Waarschijnlijk heeft hij geen benul dat hij het doet en wat het inhoudt. Voor hem is het gewoon onderdeel van mijn naam.
En daar ben ik stiekem best wel trots op. Het heeft even geduurd, maar ik heb voor mezelf het stoffige woord tante omgetoverd tot de mooiste titel die ik ooit heb gehad. Het staat nu voor een onderdeel zijn van het leven van een aantal kinderen, waar ik onvoorwaardelijk veel van houd!
Bron beeld: Pixabay