Ode aan de tablet
Nog niet zo heel lang geleden deed hij zijn intrede in ons huis. En nu al heeft ‘ie zichzelf onmisbaar gemaakt. Ik heb het hier over de tablet. Op zijn Engels uitgesproken, want niet te verwarren met tabletten en dus medicijnen (hoewel het gebruik ervan wel verassend rustgevend en dus bijna medicamenteus is gebleken binnen ons gezin).
Lees ook: 10x waarom een tablet onmisbaar is met kinderen
Vera en Thomas zijn nogal druk in hun doen en laten. Ik noem ze weleens liefkozend mijn wervelwinden of, minder liefkozend, de hooligans. Razend suizen zij door het leven. Thomas voortdurend in beweging, Vera onafgebroken kwebbelend. Zelfstandig spelen duurt nooit langer dan tien minuten of eindigt in een totaal ontplofte kamer omdat letterlijk alles uit de kasten gegrist en gegraaid wordt wat maar enigszins naar speelgoed ruikt.
Wat veel leuker is, is rennen, boven op elkaar springen (of op de bank, bed, hond en vul maar aan) en vooral altijd proberen alle geluidsnormen te overschrijden. Begrijpelijkerwijs zijn wij dus veel buitenshuis te vinden. Geen speeltuin of kinderboerderij in de wijde omtrek is ons nog vreemd, het profiel van onze fietsbanden slijt in rap tempo en de hond wordt al moe als de riem van de kapstok wordt gepakt om wéér een fikse boswandeling te gaan maken.
Lees ook: Ik ben ‘die moeder’ die de iPad als oppas gebruikt
Er zijn echter ook momenten dat naar buiten gaan even niet kan of gewoonweg niet zo handig is. Als de regen met bakken uit de hemel stort bijvoorbeeld, sta ik niet te springen om te gaan wandelen (en de hond al helemaal niet, die kruipt ver weg in zijn mand en speelt verrassend overtuigend ‘ik-ben-er-niet-vandaag’, zodra hij maar een druppeltje neerslag ziet).
En natuurlijk moet er ook weleens gekookt worden voor die hongerige hooligans. Tenslotte, ik geef het eerlijk toe, is het soms ook gewoon even heel hard nodig dat ik zelf met een bak koffie en een tijdschrift op de bank kan zitten, al is het maar voor een half uurtje. Op dat soort momenten voorkomt de tablet dat de spaghettisaus, of erger nog, ikzelf, tegen het plafond omhoog spat. Mijn held, mijn redder, mijn verlosser: drie hoeraatjes voor mijn elektronische beste vriend!
Lees ook: Tablet mee op reis
Want nu kunnen de kinderen gemoedelijk eventjes achter hun tablet zitten terwijl er RUST heerst in mijn huis. Thomas wiebelt heel zachtjes heen en weer met zijn benen en Vera neuriet af en toe een beetje mee, maar produceert verder eigenlijk nauwelijks geluid.
En ik? Ik kan (nou ja, mocht ik het willen) de sterren van de hemel koken en heb dit weekend een heel(!) tijdschrift uit kunnen lezen. Natuurlijk zijn we nog steeds veel buitenshuis te vinden en blijven we actief. Maar voor de broodnodige momenten van ontspanning is er nu een effectief middel binnen ons gezin.
Dus ik zeg: hulde aan de tablet!
En onze oververmoeide viervoeter? Die slaakt inmiddels ook een zucht van verlichting zodra hij de beeldschermpjes ziet oplichten…
Bron hoofdafbeelding: Flickr