Olympische spelen kinderbluffen
Het weekend is weer afgelopen. Voor velen een begin van een zware week en een domper dat de vrije dagen weer voorbij zijn. Voor anderen zijn de doordeweekse dagen een verademing. Even geen verjaardagen, familieweekenden of burenborrels. Deze dagen kunnen heel gezellig zijn; heerlijk bij kletsen met mensen die je niet zo vaak meer spreekt met een (alcoholische) versnapering in je handen. Maar het kan ook anders…
Helaas is dit een utopie op het moment dat er ook maar één iemand in de buurt is die jonge kinderen meegenomen heeft. Op het moment dat het nageslacht rond huppelt en de show stelen is het nagenoeg onmogelijk om nog eens een goed gesprek met iemand te voeren. De oe, aah en kijk eens hoe lief… vliegen om je oren. Alle aandacht gaat naar die ‘perfecte kinderen’. De kleintjes mogen alles deze dag, schreeuwen, rennen door de kamer heen en tekenen op muren. De ‘volwassenen’ stoken het vuurtje nog eens op en willen dolgraag allemaal met ze spelen.
Op het moment dat je toch een poging doet om met iemand te praten over een onderwerp wat niet over kinderen gaat wordt je gesprek vaak halverwege afgekapt. Je gesprekspartner wordt door een ander aangetikt en moet verplicht naar de show kijken van een van de kinderen die een chipje eet. Wat lieffffff!! Inderdaad ze zijn lief, maar je hebt zelf ook nog een leven. Een leven buiten je kleine draken om, je eigen leven.
Mijn kind is beter dan de jouwe!
Misschien is het nog wel erger als er meerdere ouders zijn die hun kinderen meenemen. Dan gaat het niet meer over de oehs, aah en ieehhss maar dan komt er de concurrentiestrijd naar boven waarbij ouders elkaar continu overtreffen met uitspraken of gebeurtenissen van hun kinderen. Het zijn de olympische spelen voor ouders:
‘Weet je wat mijn zoontje deze week deed?’
‘Uhh nee, geen flauw idee, vertel’
‘Hij liep naar de juffrouw toe en zei dat hij verliefd op haar is’
‘Ow echt? Wat een toeval, weet je wat mij zoontje deze week deed?
‘Nee, vertel’
‘Hij ging naar de juffrouw en vroeg haar ten huwelijk’
‘Haha wat grappig, die van mij heeft gisteren ook een driedubbele salto met een radslag gedaan’..
Kinderbluffen
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is een wedstrijdje tussen ouders; wie heeft het meest geniale kind die alles kan en doet. Natuurlijk weet iedereen dat dit allemaal, in vele mindere mate, gebeurd is. Het zoontje ging naar de juffrouw om te zeggen dat hij haar lief vond. Papa en mama vonden het nodig om het verhaal wat aan te sterken want zij willen graag Olympisch kampioen kinderbluffen worden. De kinderen zijn ook lief hoor, in ieder geval meestal, maar kom op mensen, er bestaat meer in het leven dan alleen je kinderen.
Zelf het kind zijn
Een verjaardag of een ander evenement is er om te ontspannen, te genieten, te kletsen, goede gesprekken te voeren en te lachen om domme grappen. Denk eens na, wanneer heb jij voor het laatst op een verjaardag een gesprek met iemand gevoerd? Waren de ‘kids’ daar toen bij? Nee he! De kinderen lagen toen al op 1 oor en toe konden jullie flauwe grappen maken en weer even doen alsof je nog geen ouder bent maar zelf een kind.