Opvoedmisser: Maak jij een kadolijstje voor je kind?
Afgelopen weekend vierden wij de verjaardag van onze dochters. Blijkbaar is november een ‘goede’ maand voor mij en mijn man, waardoor we gezegend zijn met twee hoog-zomer-kindjes. Niet praktisch met het vieren van deze festiviteiten en dus schuiven we het een maandje op naar het begin van het nieuwe schooljaar. Uiteraard zijn er nog véél meer kinderen en volwassenen jarig in de zomermaanden en ik merk dan ook dat zowel wij als de mensen om ons heen aan het einde van de vakantie doodgegooid worden met (kind)verjaardagsfeestjes. Ik begrijp heel goed dat dit een aanslag is op het creatieve brein op het vlak van bijbehorende cadeautjes uitzoeken. Nadat de zoveelste ons vroeg wat nou ook alweer precies de wensen van onze Prinsesjes zijn, ga ik overstag en bega een monsterzonde; ik maak een kadolijstje……
Kadomand
Jaren geleden zei mijn beste vriendinnetje mij dat ze NOOIT iemand vertelt wat zij of haar dochter graag wensen en ook NOOIT aan een jarige vraagt wat degene wil hebben. Haar betoog? Het is een belediging voor het creatieve brein en daarnaast vindt ze het heerlijk om iemand ècht te verrassen. Tevens is het stiekem ook leuk om te meten hoe goed iemand je kent of wat ze voor je over hebben 😉 . Ik lachte deze beredeneringen weg en vertelde mensen enthousiast mijn wensen als mijn verjaardag eraan kwam en met de kraamborrels van mijn kinderen ontdekte ik de Wondere Wereld van de internetlijstjes.
Dit jaar werd er nog een voor mij nieuw fenomeen aan toe gevoegd. Wij wonen in een niet zo’n hele grote stad en voor kindercadeautjes heb je eigenlijk maar één winkel. Mijn oudste dochter kreeg een uitnodiging voor een kinderfeestje en op de uitnodiging stond onderaan; Bij Die-en-die-winkel staat mijn mand klaar. Mand? Mijn hoofd draaide overuren wat dit betekende en de verlossende uitleg kwam die middag van dochterlief. Zij vertelde enthousiast dat als zij jarig is, zij ook een mand wil. Uitleg: Je gaat dan met je kind naar een speelgoedwinkel. Je kind vult daar zijn mandje met alles wat hij graag wil hebben. De winkelmedewerker doet er vervolgens een papiertje op met sierlijke letters: “Feestje van Marietje”. De genodigden kunnen dan in de winkel kiezen uit de mand van Marietje, deze laten inpakken en op het partijtje overhandigen.
Opvoedkundige misser
Het was me duidelijk. Tevens beseft ik dat dit al langere tijd bestaat, volgens mij zelfs al toen ik kind was, maar dit was de eerste keer dat ik er zelf mee in aanraking kwam. Handig. Praktisch. Snel. Iedereen tevreden.
Tegelijk moest ik gniffelen en dacht aan mijn beste vriendinnetje en wat zij daar dan van moest denken.
De volgende dag is mijn andere beste vriendin op bezoek en ik vertel haar dat we nog even naar de winkel moeten om iets uit de mand van Marietje te kopen. “De wàt?!“, vraagt mijn kinderloze bondgenoot. Ik leg haar uit hoe en wat en haar ogen beginnen zowat vuur te spuwen.
“BE-LACH-E-LIJK! Moeten we vooral lekker gaan doen met ons allen”, roept ze uit. “Die koters van tegenwoordig krijgen allemaal al wat ze willen en ik dacht altijd dat verjaardagen in ieder geval nog één moment in hun kleine, verwende rotleventje was waarin ze geconfronteerd worden met tegenslagen, maar nee hoor!!”
Haar relaas galmt nog lang door in mijn hoofd. Nooit eerder heb ik hier zo over nagedacht, maar ze heeft natuurlijk een punt. Ja het is handig. Praktisch. Snel. Iedereen blij. Maar is het vooral ook niet nòg een extra toefje slagroom op de softe en ruggengraatloze generatie van de kinderen die nu opgroeien? Ze vragen en krijgen precies wat ze willen. Missen we met het maken van ‘kadomanden’, internetlijstjes (welke je kan afstrepen wanneer je iets koopt, want stel je voor dat het Prinsje iets dubbel krijgt) een opvoedkundig lesje in omgaan met teleurstellingen?
Geen enkele ouder zit te wachten op een melodramatisch, gillend, beledigd kind wanneer een gulle gever een ‘verkeerd’ cadeautje geeft. Zéker niet en public met al je vrienden en familie erbij. Maar wellicht is het wel goed om onze koters juist in een veilige en beschermde omgeving om te laten gaan met situaties waarin de dingen niet helemaal lopen zoals ze willen. Stel je voor dat we hun hele jonge leventje in alles de kastanjes uit het vuur blijven halen, voordat ze beginnen aan hun volwassen leven. Dat ze van hun baas te horen krijgen dat ze geen auto van de zaak krijgen. Barst Marietje ineens in gillen en krijsen uit daar op de werkvloer.
Succes baas
Ik besluit dat wij geen lijstjes meer gaan maken en we ons laten verrassen door onze genodigden en wij onze kinderen in ieder geval ieder jaar één keer een lesje ‘omgaan met teleurstellingen’ zullen meegeven.
Wanneer genodigde nummero 37 voor de zoveelste keer vraagt naar hun wensen en dochterlief wel 20 keer op een dag haar lijstje opsomt met de uitgesproken wens dat ze toch ècht wel hoopt dat ze krijgt wat ze wil, ga ik overstag. In de zoekbalk van internet toetst ik ‘lijstje.nl’ in een wijd een avond aan zorgvuldig geselecteerde wensen van mijn dochters. Gerustgesteld druk ik op ‘send’ en wens de toekomstige baas van mijn meiden SUCCES.
Ps. Lief vriendinnetje; als je dit leest…. Ja iedereen heeft een lijstje toegestuurd gekregen, alleen jullie niet. Bedankt voor jullie lieve kado, ingestoken energie en creatieve brein. Ze vonden het hun mooiste cadeau!