Opvoedperikelen: wanneer is iets een probleem?
Een probleem is pas een probleem, als je er zelf een probleem van maakt.
Wat kunnen sommige, simpele quotes toch een enorme uitwerking op je manier van leven hebben. Of in mijn geval, manier van opvoeden en mijn relatie met mijn kleine mini-me’s. Sinds mijn Grote Broer deze oneliner liet vallen, loopt hij als een rode draad door mijn moederbestaan heen. En wat een fijne is dit! Daarom ook dat ik hem nu graag met jou deel.
Dat zou mijn kind nooit gaan doen…
Voordat ik zelf moeder werd, zag ik dingen die ik zeker niet zou doen, of in ieder geval anders. Mijn kind zou nooit schreeuwend op de supermarktvloer liggen, nooit zich met mijn telefoongesprekken bemoeien. Nooit een grote mond tegen mij opzetten en mijn kind zou ik nooit omkopen met snoep of cadeautjes. Hoe anders was het in ‘het eggie’. Al snel merkte ik dat hoe zorgvuldig je in je hoofd soms ook de dingen plant, ze in werkelijkheid altijd anders lopen…..Wij opvoeders worden van alle kanten natuurlijk doodgegooid met hoe het moet en hoe het vooral niet moet. Time-out, time-in, straffen, belonen, verzin het maar. Ik probeer eruit te pakken waar ik me goed bij voel. Soms werkt het en soms ook niet.
>> Lees ook: 6x the terrible three’s.
Grote Broer to the rescue
En toen was daar Grote Broer. Nooit bemoeit hij zich met hoe ik ben als moeder -stiekem ziet hij me ook gewoon nog als Klein Zusje- Maar gelukkig deed hij dat toen een keer wel. Mijn oudste dochter was net 3 en maakte van alles een strijd. Terrible-2 eat your heart out; dit was terrible-3! Zelf haar kleren willen uitzoeken, slippers aan willen als het buiten sneeuwt, geen jas, wel een jas, wel eten, niet eten. Dodelijk vermoeiend. Op een dag zaten we bij mijn ouders in de tuin en mijn verhitte dochter wilde haar trui uit bij het de straat spelen. Het is half april en om nou in een hemd op straat te gaan lopen, ging mij te ver.
En public begon daar onze strijd…. Zij woedend en schreeuwend en ook ik bereik het kookpunt en wil -zeker met mijn ouders en Grote Broer erbij- absoluut voet bij stuk houden. En daar is ineens die legendarische zin van Grote Broer. De zin der zinnen. En alsof ik ineens een levensgrote lamp boven mijn hoofd voel opgloeien, herhaalt die zin zich door mijn hele lijf: Een probleem is pas een probleem, als je er zelf een probleem van maakt. BAM! Die komt binnen. Zo is het! Natuurlijk!
Mantra voor vaders en moeders
Neem deze zin mee als mantra in jouw verdere leven als vader/moeder of opvoeder en je zult zien dat het allemaal wat makkelijker wordt. Vanaf nu geen strijd meer met je kind (of zo weinig mogelijk). Natuurlijk moet je handelen binnen de grenzen van veiligheid en redelijkheid en natuurlijk moet je jouw kind grenzen en waarden en normen meegeven, maar heel vaak brengt deze zin je rust en ruimte. Een beetje geven en een beetje nemen.
Wil je zelf je schoenen aandoen terwijl je nog geen veters kan strikken? Prima, ga je gang. Ondertussen doe ik mijn eigen jas en schoenen aan en zoek mijn sleutels. Na een paar minuten zal kindlief inzien dat het niet lukt en jou zelf vragen te helpen. Probleem opgelost! Wil je slippers aan terwijl het buiten sneeuwt? Prima, ga je gang. Sokken en snowboots gooi ik onderin de wagen en na 5 meter in de sneeuw moet je een flink kind hebben die dan nog niet om haar schoenen smeekt. Probleem opgelost! Dit zijn een paar voorbeelden, maar zet het eens in wanneer jij een strijd voorziet. Het werkt, I love it! En minder strijd betekent meer tijd.