Placenta praevia
Zo rond de twintigste week van je zwangerschap mag je weer ‘kindje gluren’. Tijdens deze echo wordt niet alleen je kindje gescreend op afwijkingen en onregelmatigheden, ook de placenta wordt nauwkeurig bekeken. En dan kan het zomaar zo zijn dat je te horen krijgt dat met je kindje alles in orde is, maar dat de placenta wel eens lastig zou kunnen worden.
Bij twee op de duizend zwangerschappen komt het voor; een placenta praevia. De placenta ligt dan niet keurig tegen de rug- of buikkant van de baarmoeder, maar aan de onderkant. Geheel (complete placenta praevia) of gedeeltelijk (marginale placenta praevia) over de baarmoederhals en blokkeert op die manier dus de uitgang. Dat is niet heel handig, want je kindje moet er wel nog uit.
Gelukkig komt het regelmatig voor dat een voorliggende placenta in de volgende weken van de zwangerschap met de baarmoeder mee omhoog groeit. Was de overlapping van de baarmoederhals dus gedeeltelijk, dan is de kans groot dat er tien weken later niets meer aan de hand is. Wanneer de placenta volledig over de baarmoederhals ligt, is dat een heel ander verhaal.
Vanaf week 24 kun je met een placenta praevia last krijgen van bloedingen. Geen pijn, geen kramp, de baby beweegt nog prima, maar je verliest plotseling wel bloed. De bloeding houdt ook vanzelf weer op. Afhankelijk van de hoeveelheid bloed die je verliest, de frequentie of de omstandigheden, kun je een paar dagen worden opgenomen in het ziekenhuis. Doordat de baby op de placenta kan drukken, kunnen voortijd weeën optreden en dan is het noodzakelijk weeënremmers toe te dienen. Het risico van een placenta praevia is in de westerse wereld voornamelijk een vroeggeboorte. Zijn de mogelijkheden tot keizersnede, bloedtransfusies en neonatologie niet voorhanden, dan valt deze aandoening onder ‘levensbedreigend’. Omdat jouw bloedsomloop en de bloedsomloop van de baby onafhankelijk zijn van elkaar, zijn deze bloedingen over het algemeen niet schadelijk of gevaarlijk voor de baby.
Behalve de bloedingen is er nog een ander ongemak waar je last van kunt krijgen. De baby kan door de ligging van de placenta niet ‘gewoon’ met z’n hoofd of z’n billen naar beneden liggen en blijft dan vaak maar dwars liggen. Letterlijk. De onderkant van je buik ziet er leeg en slap uit, terwijl het gedeelte rond je maagstreek uit z’n voegen lijkt te barsten. Lastig, maar niet gevaarlijk.
De verloskundige of gynaecoloog zal het advies geven rustig aan te doen. Zo veel mogelijk uit handen geven, niet tillen, rustig blijven, geen lange uitstapjes te maken en geen geslachtsgemeenschap te hebben. Je kunt in principe tot het einde van je zwangerschap onder controle blijven bij de verloskundige. Als de placenta na 32 weken nog altijd voor de baarmoederhals ligt, neemt een gynaecoloog de controles over. Lekker rustig thuis bevallen is er dan ook niet meer bij; er wordt een afspraak gemaakt voor een keizersnede in week 39 van de zwangerschap. Mocht de bevalling eerder spontaan beginnen is er geen reden om in de stress te schieten. Je moet dan wel zo snel mogelijk naar het ziekenhuis voor de keizersnede.
Het risico op een placenta praevia is iets groter als je al eerder een keizersnede hebt gehad. De bevruchte eicel heeft een voorkeur om zich bij littekenweefsel in te nestelen. Een placenta praevia is niet erfelijk en ook de leefwijze van de zwangere vrouw heeft hier geen invloed op. Behalve de eerdere keizersnede, hebben vrouwen van 35 jaar of ouder of vrouwen die meer dan vijf kinderen hebben gekregen een verhoogde kans. Maar veel zegt dit niet; na een natuurlijke bevalling na een probleemloze eerste zwangerschap, kun je op je 28ste ook een geblokkeerde uitgang op de echo zien bij je tweede kindje. Gelukkig loopt het verhaal in verreweg de meeste gevallen goed af.
© Geschreven door Josanne
