Protest: ‘Wij willen ook verzorgd worden!!’
Deze week is dan eindelijk het verlossende nieuws gekomen, de mannengriep bestaat echt! Natuurlijk wisten wij, mannen, dit al lang maar nu is er eindelijk wetenschappelijk nieuws voor de vrouw. De vrouw is doorgaans van nature een zorgzaam mens. Ze staat graag voor hun man en kinderen klaar en kunnen zichzelf als de beste wegcijferen. Althans, soms dan. Met name wanneer één van de kinderen ziek is, dan verandert de moeder in een wandelende verpleegster zonder diploma. Ze bekommert zich dag en nacht om haar kleine en zieke bengeltje. Niets is te gek voor haar. Als het niet linksom kan dan gaat het wel rechtsom, alles moet wijken voor het zieke kind. Wij, mannen, vinden dit er zeer aantrekkelijk uit zien. Hier onderscheiden vrouwen zich in en wij mannen kunnen niet anders dan dit enorm waarderen en er met veel liefde naar kijken en helpen (soms).
Help, dé man is ziek!
Maar toch… toch wringt het ook bij ons. Zoals ik dit artikel begon, de mannengriep bestaat. Hoe kan het dan zijn dat als wij ziek zijn de verzorgende vrouw/moeder, verandert in een vampier met gevaarlijke hoektanden die ons bloed wel kan drinken? Wij zouden ons aanstellen en ons gedragen alsof we dood gaan, bij alles wat we doen zielige geluiden maken en energieloos rondlopen. Nu daadwerkelijk bewezen is dat het bestaat zal er, denk ik, geen grote veranderingen plaatsvinden. Vrouwen geloven deze onderzoeken toch niet, zij weten het beter. Het kleine kindje wordt vertroeteld, ook al veinst het kindje een ziekte om bijvoorbeeld niet naar school te hoeven. Dat maakt niets uit, de verpleegster vindt het maar al te fijn om aan het werk te kunnen. Zolang het maar niet bij hun man is.
En toch mogen wij niet klagen. Wij hebben dit zelf ook ervaren. In sommige gevallen ervaren we het nog steeds. Op het moment dat ik ziek ben dan voelt mijn moeder dat; die hebben daar een zender voor. Mijn moeder hangt dan een paar keer per dag aan de lijn en komt langs om te kijken hoe het met haar zieke zoontje gaat. Zoals alleen moeders dat kunnen…
Vrouwen zijn er om te zorgen
Blijkbaar zijn vrouwen gemaakt om te zorgen. Om te zorgen voor hun zieke kinderen. Ongeacht de leeftijd of afstand, de moeder wil zorgen en verzorgen. Honderden jaren geleden was het niets anders, de vrouw was destijds ook degene die toen voor hun geliefde zorgden wanneer het nodig was. Maar waarom dan niet bij ons? Natuurlijk, we zijn volwassen en we kunnen voor onszelf zorgen.
Maar, kom op dames, ook wij willen wel eens ingestopt worden of gevoed worden met een soeplepel. ‘Daar komt het medisch helikoptertje voor mijn schatje, eet het maar lekker op dan ben je eerder beter’. Op het moment dat ik dit typ zie ik het helemaal voor mij… Maar helaas is de realiteit anders. De realiteit is als volgt: ’Kuch, Kuch, Kuch, KUCH, KUCH (moet ik blijven hoesten voordat ze mij hoort?)’. Na 5 minuten te hoesten krijg je dan eindelijk een reactie: ’Stel je niet zo aan man, je kan toch ook wel normaal hoesten, zo hoort de hele straat je!’
Nee uiteindelijk mogen wij niet klagen, maar we zullen blijven hopen op hét moment. Het moment dat onze vrouwen ons een keer zullen verzorgen zoals zij dat bij hun kinderen kunnen. Een dekentje, een washandje op ons hoofd, een kopje soep, teveel aspirines en nog meer warme knuffels van je vrouw. Geloof ik hierin? Nee, maar toch, wie weet…