Sanne (31) leed aan hypochondrie
Denise Meijer
Een persoon met de aandoening Hypochondrie is er van overtuigd een ernstige aandoening onder de leden te hebben, ook al wordt dit door medisch specialisten uitgesloten.
Iemand die lijdt aan Hypochondrie zal zich vaak onbegrepen voelen, aangezien een buitenstaander zich er vaak niets bij kan voorstellen. Er is tenslotte toch, bewezen, niets aan de hand?
Iets waar Sanne (31), over mee kan praten. Zij leed aan Hypochondrie. Hoewel haar angst voor een ernstige aandoening, in haar geval kanker, in de eerste instantie helemaal niet zo irreëel leek als je zou denken…
Borstonderzoek
“Vier jaar geleden ontdekte ik, tijdens het douchen, een knobbeltje in mijn borst en je kan je voorstellen dat de angst er op zo een moment al direct goed inzit.”
Sanne haar huisarts heeft het knobbeltje onderzocht en haar doorgestuurd naar de mamma-poli, waar duidelijk werd dat het knobbeltje in haar borst een gezwel bleek te zijn.
Om die reden werd er dan ook een punctie afgenomen om te beoordelen of het ‘knobbeltje’ goed- of kwaadwaardig zou zijn.
‘Daarna mocht ik naar huis om vijf dagen te wachten op de uitslag. Dit ging me niet in de koude kleren zitten, want mijn leven stond echt even op zijn kop. Gelukkig kreeg ik na vijf dagen te horen dat het gezwel goedaardig bleek te zijn. Wat was ik blij! Mijn man en ik kochten zelfs gebak om het leven te vieren.”
Niet lang daarna raakte Sanne zwanger van haar dochter die in maart 2013 is geboren. Het leven lachte het jonge gezin toe, tot er na drie maanden wederom een knobbeltje in Sanne haar borst werd ontdekt. “Wederom werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Wat kan het leven kwetsbaar zijn. Iets waar ik me, nu ik eenmaal moeder was geworden, heel bewust van werd. Zelfs toen bleek dat ook dit gezwel goedaardig was, kon ik niet zo opgelucht zijn zoals ik de vorige keer was.”
Hypochondrie
Sanne merkte dat ze gespannen raakte en angstig werd. Dit belemmerde haar om te genieten en zorgde er uiteindelijk zelfs voor dat ze begon te twijfelen aan de uitslag van de mamma-poli.
Het idee dat ze kanker kon hebben, bleef aan haar knagen en loslaten lukte niet. Iets wat op verloop van tijd zorgde dat ze last kreeg van lichamelijke klachten en in een vicieuze cirkel terecht kwam, zoals je vaker ziet bij mensen met deze aandoening.
“Ik heb uiteindelijk twee jaar lang een angst bij me gedragen. In die tijd ben ik erg vaak bij de huisarts geweest, heb ik diverse onderzoeken in het ziekenhuis gehad, van MRI-scan’s tot bloedprikken, van foto’s tot echo’s, maar de uitslag bleef hetzelfde. Ik was gezond. Punt.” Maar toch bleef Sanne zich bewust van elk pijntje, wat ze vervolgens analyseerde via Google. Ook al ging ze zichzelf hierdoor niet bepaald beter voelen.
De ommekeer
“Dit alles bleef maar aanmodderen. Totdat ik op de televisie een interview voorbij zag komen met een man die hypochondrie heeft. Dit was voor mij de omslag. Met tranen in mijn ogen heb ik het interview aangehoord. Wat een herkenning, maar desondanks heel confronterend.”
De dag daarna heeft Sanne de huisarts gebeld. De Hypochondrie had haar in zijn macht en ze besefte zich dat dit niet langer kon. Er moest iets mee gedaan worden, want genieten lukte niet meer zonder dat ze bij elk pijntje, of steektje direct dacht aan de ernstige dingen zoals; Kanker.
“Uiteindelijk kwam ik terecht bij een hele fijne psycholoog. Die mij doormiddel van cognitieve gedragstherapie in combinatie met exposure-oefeningen er voor heeft gezorgd dat ik een heel eind ben gekomen. Ik kan weer genieten, heb weer vertrouwen in mijzelf en de angst voor Kanker beheerst mijn leven niet meer.”
Deze fase werd dan ook afgesloten met een pittige exposure-oefening, namelijk: een borstonderzoek bij de huisarts. Hoewel Sanne vol vertrouwen bij de huisarts zat, zakte de moed haar in de schoenen toen deze wederom een knobbeltje ontdekte. “De laatste exposure oefening heeft even voor een flinke terugslag gezorgd. Even kreeg ik het gevoel dat alles wat ik bij de psycholoog had geleerd voor niets was geweest. Uiteindelijk heeft het mij alleen maar sterker gemaakt. Het degelijke laatste onderzoek op de mamma-poli en een goed gesprek met de arts heeft ervoor gezorgd dat ik eindelijk echt opgelucht adem kon halen.”