Schelden en vloeken bij je kinderen kan geen kwaad. Toch?
“Voor mij zijn scheldwoorden gewoon woorden.” De Nieuw Zeelandse Ms Foy, schrijfster van happymumhappychild.com blogt waarom ze blijft schelden en vloeken met haar kinderen erbij.
Ik moest even slikken. Taalkundig gezien klopt het natuurlijk: scheldwoorden zijn woorden. Allemaal vragen passeerden in m’n gedachten. Hebben zulke woorden niet een heel negatieve lading? Wil je dat nu al ‘meegeven’ aan je kinderen? Lok je het dan niet uit dat jouw kinderen vloekend op het schoolplein staan omdat hun knikker kwijt is? Ik besluit rustig verder te lezen en vooral te blijven ademen.
In haar blog legt ze eerlijk uit waarom ze haar scheldwoorden niet inslikt. Ms Foy leert haar kinderen van twee en vier jaar oud, dat het woorden voor volwassenen zijn. Als haar kinderen ouder worden, kunnen ze zelf kiezen of ze deze gaan gebruiken. Volgens haar hebben haar kinderen nog geen scheldwoorden gebruikt sinds ze deze ‘filosofie’ aanhangt. Dat vind ik oprecht knap! Ik vraag me af hoe dit in de praktijk ging.
Moeder laat kopje koffie op de grond pleuren: *vul hier jouw favoriete scheldwoord in*. Dochtertje van 4 zit op de grond te spelen: “hihi *herhaalt scheldwoord*”. “Nee Sophietje dat is een woord die alleen volwassen mensen mogen gebruiken.” Sophietje: “Maar ik laat ook wel eens mijn beker vallen…”
Ik wilde juist volwassen zijn, oud en grijs worden, grote mensen activiteiten doen zoals vergaderen en laat opblijven. Met de barbies of poppen speelde ik vader en moedertje of ik was een juffrouw. Ik was streng, maar rechtvaardig. Ik wilde juist dingen doen die m’n ouders deden. Ik wilde een grote meid worden en dan later een omaatje van 80+. Nee, ik snap dus niet echt hoe kinderen scheldwoorden zouden accepteren als ‘volwassen’ en ‘voor later’. Is dit dan het moderne opvoeden? Ben ik te ouderwets?
Lees ook: Kut met peren
Ze gaat verder: “Ik mag schelden. Ik mag woorden gebruiken om mijn gevoel uit te drukken, maakt niet uit wat voor woorden dat zijn. Als JIJ je als persoon je beledigd voelt door mijn scheldwoorden, dan is dat aan JOU en niet aan mij. Ik scheld niet om andere mensen te beledigen… Ik gebruik woorden om mij uit te drukken.” Oké, dit snap ik. Ik voel me dan ook niet beledigd door haar scheldwoorden. Ik snap dat je je gevoelens op een manier wil uitdrukken die bij je past. Maar kan dat niet met een vrolijk klinkend scheldwoord? Chips, broodzak of ukkel? Of ben ik nou weer hypocriet? Blijft je kind wel je schattige kind als je scheldt in zijn bijzijn? Volgens Ms Foy wel. Ik houd mijn twijfels, maar ben erg benieuwd hoe jullie hierover denken!
Wat vind jij? Scheld jij in het bijzijn van kinderen? Welke woorden zeg je wel en welke laat je bewust achterwege?
Bron afbeelding: Stockfresh