Wist je dat? School is geen kinderopvang!
Denise Meijer
Afgelopen donderdag en vrijdag zaten mijn kinderen thuis door de lerarenstaking. En laten we eerlijk zijn: het leerkrachtenkamp begint steeds meer ‘aanhangers’ van buitenaf te verliezen, omdat de stakingen op zijn zachtst gezegd ongemakkelijk zijn voor de (werkende) ouders. Want waar moest er nu weer opvang vandaan getrokken worden?
School is geen kinderopvang
Dit is ook het argument wat ik het meeste hoor. De opvang. Het is allemaal zo duur en de vakantiedagen zijn al zo schaars. Maar laten we vooral niet vergeten dat dit niet een verantwoordelijkheid is die een school hoort te dragen. Zeker niet als je jezelf bedenkt wat we nog meer eisen van een beetje goede basisschool.
We verwachten van een (basis)school dat onze kinderen op een veilige plek zitten, dat ze in de gaten gehouden worden en elke dag weer ‘heel’ naar huis gaan. Dat er begrip is voor elk individueel kind, dat pestgedrag wordt geconstateerd en er adequaat wordt ingegrepen bij wangedrag of ruzie. Ook gaan we ervan uit dat een leerkracht weet hoe jij het liefste hebt dat je kind benaderd wordt. Dat een kind niet zo lekker is of misschien wel slecht geslapen heeft.
We verwachten… VEEL!
We gaan ervan uit dat ons kind op school getroost wordt als het pijn heeft, dat er iemand is die onze kinderen even opvangt als hij of zij verdrietig is. Dat er iemand is die toezicht houdt of het 10-uurtje en boterhammetje wel opgegeten wordt en je jouw kind weer gezond en gelukkig op kan halen als de werk- en schooldag over is.
Daarboven op willen we dat onze kinderen het beste onderwijs krijgen wat er bestaat. Dat ze les krijgen op een manier die het beste in ze naar boven haalt. Als een kind niet makkelijk mee komt dan verwachten we dat ze wordt geholpen. Er moet rekening gehouden worden met karakters, persoonlijke situaties, allergieën, diëten, met rugzakjes en diagnoses. Loopt een kind achter? Misschien wel voor? Hoe kan je een kind voldoende uitdagen of lesmateriaal vergemakkelijken zodat het resultaat gewoon wat beter wordt.
Leuk dat onderwijs maar die ouders…
Als het om onderwijs gaat, zijn de ouders de allergrootste azijnpissers die er bestaat. Want schiet een school of leerkracht voor ons gevoel tekort? Dan staan we op hoge poten in de deuropening van het klaslokaal om verhaal te halen. Ons goed recht, want tenslotte zijn we als ouder nog altijd hoofdverantwoordelijk voor het welzijn van ons kind.
Waar we ook verantwoordelijk voor zijn? De plek waar je kind naartoe gaat als er géén school is. Waar we onze kinderen ‘laten’ als we moeten werken en er net vakantie-, studie of ziektedagen zijn. We zijn zélf verantwoordelijk voor ons kind als leerkrachten actievoeren omdat ze exact het onderwijs willen geven wat er door ons van ze verwacht wordt. School is een recht en een plicht en geen veredelde, door de overheid gefinancierde kinderopvang. Iets waar wat we, mochten er nog meer stakingsdagen volgen, niet moeten vergeten.