“Baby’s met het Down-syndroom minder waard dan varkens”
Peter Singer, Hoogleraar Bio-Ethiek aan de vermaarde Princeton Universiteit in Amerika, heeft recent uitgesproken dat baby’s met het Down-syndroom minder waard zijn dan varkens.
De hoogleraar staat bekend om zijn bizarre denkbeelden betreffende baby’s en geestelijk beperkte mensen. Singer vindt infanticide verantwoord, en is van mening dat (gezonde) baby’s na de geboorte gedood zouden mogen worden, want een baby is volgens hem nog geen persoon. Ook is hij van mening dat een vrouw die recent een geestelijke beperkte man seksueel misbruikte, geen straf zou hoeven ontvangen. Seksueel misbruik van mensen die beperkt zijn, is volgens hem geen misdaad, omdat ze het toch niet kunnen bevatten.
Lees ook: Stop met discrimineren van het downsyndroom
Singer: Intellectuele capaciteiten zijn key!
Singer laat de morele waarde van een mens daarbij afhangen van diens intellectuele capaciteiten. Op zijn morele weegschaal weegt hij de waarde van dieren af, tegen de waarde van geestelijk beperkten en (gehandicapte) baby’s. Kortom, de meest kwetsbaren van onze samenleving. Singer betoogt hierbij zelfs dat het onze morele plicht zou zijn om baby’s met een beperking te doden.
Waar en wanneer waren die toch eerder mikpunt?
De Himmlers en Goebels van het Derde Reich staan nog levendig voor de geest. Vier mei herdenken we weer. Wat herdenken we dan eigenlijk? Dit. Nooit. Meer. Tenminste, dat dacht ik. Maar staan we niet op een keerpunt in de geschiedenis? Als dit soort mensen ongestraft en bijna nauwelijks bekritiseerd dit soort standpunten ter berde kan en mag brengen?
Of zijn we het stiekem wel met hem eens? Beogen we niet met NIPT het syndroom van Down vroegtijdig op te sporen, en te ‘verwijderen’ uit onze samenleving? Zei niet voormalig minister van Gezondheid, Edith Schippers, dat we het maar moeten accepteren dat het Down-syndroom uit onze samenleving verdwijnt? Dat moesten we toch ‘OK’ vinden?
Lees ook: Liva. Het model met downsyndroom
OK?
Sinds wanneer is het OK om mensen met het syndroom van Down als minderwaardig te beschouwen? En het dus normaal te vinden dat ze er straks niet meer zijn. Deze unieke, geweldige mensen, die vaak met meer liefde leven en meer liefde te geven hebben dan de meeste mensen. Hoe waardevol is dat! In hoeverre ben je als voorstander van foetus selectie (met of zonder NIPT) een haar beter dan Singer die beweert dat baby’s met het Down-syndroom minder waard zijn dan varkens?
Hier! Een spiegel…
Voor we dus met vingers gaan wijzen, moeten we vooral eerst in de spiegel kijken, want in hoeverre verschilt abortus na geboorte van abortus voor geboorte? Deze laatste vraag wordt ook gesteld door medische ethicists van de prestigieuze Universiteit van Oxford. Zij vinden dat er eigenlijk geen verschil is in abortus voor of na de geboorte. Je leest het goed.
In 2012 schreven zij in het Journal of Medical Ethics dat dat ouders het recht zouden moeten hebben om hun pasgeboren baby’s om te brengen. Het artikel dat getiteld was ‘After-birth abortion: Why should the baby live?’, was geschreven door Alberto Giubilini en Francesca Minerva.
Moreel recht op leven?
Singer is helaas dus niet alleen in zijn denken. “Baby’s zijn geen personen en hebben dus geen ‘moreel recht op leven’. Wanneer een baby beperkt blijkt na geboorte, zouden ouders het recht moeten hebben om het leven van hun kind te beëindigen”, zo schreven Giubilini en Minerva. Daarbij beargumenteren de wetenschappers dat zowel de foetus als de pasgeborene mensen zijn en potentiële personen, maar beiden hebben dus nog niet het ‘morele recht op leven’. Voor de wetenschappers heeft een mens dat recht pas, wanneer hij of zij zelf capabel is om waarde toe te kennen aan zijn of haar bestaan. Wanneer beroofd van dat bestaan, zou de persoon in kwestie dat als verlies moeten kunnen ervaren.
De auteurs van het artikel concludeerden daarom dat het, wat zij abortus na geboorte noemen, moet worden toegestaan in alle gevallen. Zelfs wanneer de pasgeborene niet beperkt is. Lees: gezond.
Beangstigend?
Ja. Doodeng. Het bizarre vind ik ook dat dit gaat om mensen op topposities. Mensen die nog steeds gehoord worden en in sommige gevallen zelfs gerespecteerd om hun bizarre denkbeelden. Zo haalde in verkiezingstijd Marianne Thieme van Partij van de Dieren nog Peter Singer aan als lichtend voorbeeld, want ja, hij heeft het wél goed voor met de dieren. Pasgeborenen mag je ombrengen, maar dieren…..
De enge overeenkomst is dat het allemaal hoogleraren zijn, die verbonden zijn aan prestigieuze universiteiten. Zij geven dus hun kennis en denkbeelden door aan de volgende generatie. Ik hou mijn hart vast, wanneer ik daaraan denk. In zekere zin ook, omdat we er al op afstevenen. De maakbaarheid van het leven. Ik noemde al de NIPT, maar ik kijk dan ook naar de politieke ontwikkelingen rondom het vrijwillige en voltooide levenseinde, en niet te vergeten het geknoei met embryo’s. Waar is de grens?
Lees ook: Extra echo: nuttig, of meer druk?
Wie bepaalt wanneer het genoeg is?
De politiek? En worden mensen straks alleen nog als waardevol gezien, wanneer ze iets kunnen bijdragen aan de maatschappij? Of is dat al zo? En mogen ze richting Exit of Life, wanneer ze al een waardevolle bijdrage hebben geleverd en in zekere zin ‘klaar’ zijn?
Zijn het straks rechters die ingrijpen, wanneer zij vinden dat we niet meer mogen vechten voor het (ongeboren) leven van ons kind? (Dit gebeurt al.) Straks is het een rechter die bepaalt dat we geen kinderen met een beperking mogen krijgen. Of dat we in dat geval extra moeten betalen voor de zorgkosten. Er zijn immers al genoeg mensen die zo denken en zelfs landen waar het zover is. Van horen zeggen is het in Bulgarije al zo dat alle zwangere vrouwen een prenatale test krijgen. Bij kindje met een beperking krijgen ze dan ook standaard een abortus aangeboden. Houden ze het kindje toch? Dan hoeven ze niet te rekenen op overheidssteun.
Dan wordt de waarde van leven dus niet meer bepaald op basis van onvoorwaardelijke liefde voor het kind, maar op basis van wat iemand (ooit) zal kosten en/of juist zal bijdragen, nu en in de toekomst. Liefst in keiharde munt.
Waar gaat het naar toe?
Bron beeld: Pixabay