Speelt jouw kind met gewelddadig speelgoed?!
Enthousiast komt ze de school uitgerend. Mijn eigen kleine Robin Hood. Maandenlang had ze bij ons, bij Sinterklaas, bij opa en oma gezeurd om een ‘echte’ pijl en boog. De meidenversie, dat dan natuurlijk wel. De Grote Meidenversie om eigenlijk precies te zijn.
Nadat ze dit de eerste keer had laten vallen, begin ik enthousiast het internet af te speuren naar dit nieuwe, hippe speelgoed. SLIK. €45,- telde deze gepimpte standaard uitrusting van haar grote held Robin Hood. Tikkeltje overdreven vond ik zelf en dochterlief ving maandenlang bot.
Pijl en boog kado
Toch werd haar wens er niet minder op. Nou werd dat ook nog eens kracht bijgezet door de film Brave, waarin een stoere prinses haar prachtige paard berijdt met; een pijl en boog over haar schouder.
Enkele weken geleden liep ik in een grote outlet in Amerika tegen de bewuste boog aan. En ja hoor, voor 1/4e van de Nederlandse prijs. Oké, een beetje een te groot kado om ‘zomaar’ mee te nemen als souvenir, maar vooruit. Eens een keertje verwennen kan best.
Ik had haar niet blijer kunnen maken. Pijl en boog gingen mee naar bed en moesten uiteraard ook mee naar school om daar aan al haar vriendinnetje te laten zien. Ik genoot van haar enthousiasme en gedrevenheid om zo accuraat mogelijk te leren schieten. Een appel van het hoofd, dat was haar doel! Uiteraard heb ik haar toen wel wat regels bijgebracht. Zo schieten we alleen maar buiten, schieten we niet op mensen en dieren en ook niet op auto’s of andere voertuigen. ‘Logisch‘, aldus mijn kleine Robin Hood.
Verontwaardigde moeder
Die middag haal ik haar op van school en komt ze dus enthousiast aangerend. Übertrots vertelt ze mij hoe ‘cool’ en ‘tof’ en ‘stoer’ haar klasgenootjes haar vinden. Zelfs de jongens wilden nu dolgraag met haar spelen. Ik lach en zie enkel onschuld. Ze rent met haar pijl en boog over haar schouder nog even een rondje over het schoolplein achter haar zusje aan. Op dat moment voel ik de hete adem van een andere moeder in mijn nek. Ik ken haar vaag en zie dat ze me vragend aankijkt. “Pff”, zucht ze. “Van wie heeft ze dat DING gekregen dan? Van opa en oma zeker? Althans ik ga ervan uit dat jij verstandig genoeg bent om haar niet zulk gewelddadig speelgoed te geven? Ow en als ik het even mag zeggen, ik vind het eigenlijk schandalig dat je haar dat speelgoed mee naar school geeft. Zo wordt mijn Vlinder ook geconfronteerd met agressie, jak!”.
Vreemde babynamen 2015; lieve ouders what were you thinking?!
Volledig uit het veld geslagen hoor ik mezelf een “Ja, van opa en oma. Nee natuurlijk niet, maar papa heeft haar vanmorgen gebracht en je weet hoe dat gaat hè” mompelen. “Ow gelukkig maar“, gaat zij met onze ongewenste dialoog verder. “Ik vind het echt belachelijk wanneer je als ouder in deze tijd je kind nog met gewelddadig speelgoed laat spelen. Dat kàn toch niet? Zo geven we enkel en alleen maar het verkeerde voorbeeld”.
Dat wij één dag later voor de hele klas een indianenfeestje hebben georganiseerd waar alle indiaantjes een eigen pijl en boog gaan maken èn leren schieten, laat ik maar even achterwege en ik hoop vurig dat zij daar niet achter komt.
En jouw kind?
En toch zet het me aan het denken. Nooit heb ik zo gekeken naar de pijl en boog. Ook niet naar het klappertjes pistool waar ze cowboytje mee speelt. Heeft deze moeder gelijk en moeten we -in deze tijd- onze kinderen hun spel verbieden waar vechten, pakkertje, schieten of ander gewelddadige uitspattingen in voorkomen?
Ik vind het een lastig verhaal. In verschillende landen in het Midden-Oosten worden kinderen grootgebracht met echte wapens. Gedrild om te moorden of zich later te laten inzetten als zelfmoordterrorist. Dat is afschuwelijk, maar toch echt wel een ander verhaal dan mijn dochter haar pijl en boog….
Vertel, laat jij jouw kind spelen met gewelddadig speelgoed?
In deze blog zijn affiliatie links verwerkt.