Tienermoeder? Nou en of én nog gelukkig ook!
Er hangt nogal een negatief stigma rond tienermoeders. Dit wordt natuurlijk versterkt door een aantal televisieprogramma’s, zowel in Nederland als internationaal. En ja, uiteraard zijn er een hoop tienermoeders die veel problemen ervaren met de veranderingen die plaatsvinden in je leven als je moeder wordt. Maar ik vind het tijd dat er een positiever geluid klinkt rondom tienermoeders. Laat ik daarom beginnen met mijn verhaal want ik ben namelijk tienermoeder én super gelukkig.
Een heerlijk studentenleven
Mijn naam is Annelotte, ik ben 22 jaar oud en momenteel studeer ik voltijd aan de Hogeschool Rotterdam. Ik volg een opleiding tot Docent Aardrijkskunde en heb het bijzonder goed naar mijn zin. Ik ben gek op muziek maken, reizen, op stap gaan met vriendinnen en kan erg veel genieten van een goed boek. Ik werk hier en daar freelance in de horeca, en ik schrijf teksten voor verschillende bedrijven.
Het klinkt als een normaal studentenleven, vind je ook niet? En dat is waar mijn situatie nogal anders is dan de situatie van de meeste van mijn medestudenten. Ik ben namelijk ook nog mama.
17 jaar en… zwanger?
Ik was 17 jaar oud en me van geen kwaad bewust, totdat ik erachter kwam dat ik al 7 maanden zwanger was van een dochtertje. Je hoort het goed, pas na 7 maanden. Nadat de schok een beetje gesetteld was, heb ik besloten mijn zwangerschap geheim te houden. Ik wilde geen moeder worden, ik woonde nog thuis, en ik had een fijne fulltime baan in de horeca waarin ik vooral avond- en nachtwerk had. Een baby? Dat wilde ik echt niet. Ik wilde het baby’tje dat in mijn buik groeide daarom ter adoptie stellen. Voor mij voelde dat als een goede optie: er zijn zoveel stellen in Nederland (en daarbuiten) die graag een kindje willen, maar het niet kunnen krijgen.
Ik wilde adoptie maar toch weer niet
Uiteindelijk ben ik bevallen en daar was ze dan, het kleine meisje dat al die maanden in mijn buik had gezeten. Wát een wondertje! Wat is ze prachtig! Ze hoort bij mij! En daar, in die ziekenhuiskamer, omringd door mijn moeder, een goede vriendin en het ziekenhuispersoneel, besloot ik dat dat prachtige kleine meisje nooit en te nimmer zou kunnen missen. Ik zou jullie een groot verslag kunnen doen over hoe de adoptie regelingen in Nederland werken, maar in het kort komt het erop neer dat de adoptie pas geregeld wordt na de bevalling. Gelukkig voor mij en mijn kleine meid, want het had mijn hart verscheurd als ik een adoptie koppel teleur had moeten stellen.
Inmiddels is de kleine meid ruim in de vierjarige leeftijd en gaat vrolijk naar school. Annaëlle is een vrolijk, slim en bezig kind. En wij hebben zo, in die vier jaren dat we samen zijn, een behoorlijke reis gemaakt met zijn tweetjes. Tot op de dag van vandaag ben ik heel blij dat ik vier jaar geleden de beslissing heb gemaakt om niet door te gaan met de adoptieplannen. Want inmiddels weet ik dat, met de juiste hulp, je ook als hele jonge moeder kan slagen in het grootbrengen van een kind. De opmerking ‘it takes a village to raise a child’ is er eentje die me zeer aan het hart gaat, omdat ik dat uit eerste hand heb gemerkt. Zonder de steun van mijn fantastische moeder en anderen in mijn omgeving had de opvoeding van mijn kindje misschien niet zo’n succes geweest.
Ik ben super gelukkig
Dit is het verloop van het leven van mij en mijn dochter in een notendop, maar vergis je niet, ik had er een boek over kunnen schrijven. Wie weet, doe ik dat nog wel eens! Ik hoop dat jullie ons verhaal interessant vinden en ik nodig jullie zeker uit om mijn blogs te volgen.
In een latere post ga ik jullie zeker een kijkje laten nemen in de vooroordelen die komen kijken bij het zijn van een jonge moeder. En ik wil jullie ook meenemen in de wereld van mijn dochter. Ik maak namelijk nog wat mee met haar!
Lees ook: 10 vragen aan tienermoeder Lisa