Tips omgaan met ongevraagd advies
Meredith Vigelandzoon
In de schoolvakanties probeer ik veel leuke dingen te ondernemen met mijn zoontje. Het liefst educatief, maar vooral uitjes die aansluiten bij zijn behoeften. Afgelopen herfstvakantie gingen we onder andere naar het Kinderboekenmuseum. Hij is namelijk gek op boeken en verhalen. Ondanks de ontzettend leuke middag, stond ik aan het eind van de dag toch weer even perplex over hoeveel (ongevraagd) commentaar je kan krijgen in één dag over je opvoedstijl en keuzes die je maakt als moeder. Maar hoe omgaan met ongevraagd advies?
De meest voorkomende ongevraagde adviezen heb ik in deze blog gezet. Ben benieuwd of jij hier net zo verbaasd over bent?
Top 3 ongevraagde adviezen op één dag
Ongevraagd advies nummer1: Je mag niet op je telefoon
In Den Haag, vlak naast het Centraal Station is het Kinderboekenmuseum gevestigd. Ik had afgesproken met mijn vriendin en haar 3-jarige dochter.
Ik moet eerlijk bekennen, de vakantie is niet helemaal het ideale moment om het museum te bezoeken. Het was mega druk en als ik niet helemaal vanaf Amstelveen was gekomen dan had ik rechtsomkeer gemaakt toen ik de lange rij zag.
Afijn, we sloten braaf achteraan en de twee kids gingen samen spelen. Om de beurt hielden mijn vriendin en ik ze in de gaten. Toen haar dochter bovenop de hijskraan van Pluk van de Petteflet klom, riep ze luidkeels: “HIJS DE ZEILEN!”, en ja, als een 3-jarige meid dat roept, dan weet je dat het menens is en dat je je beter als een echte piraat kan gedragen! 🙂
We waren bijna bij de kassa toen ik mijn telefoon voelde trillen. Een appje van mama die ons veel plezier wenste. Net toen ik “dank je wel” wilde typen hoorde ik een stem achter mij:
“Ga je nog doorlopen of niet?”
Ik: “Huh?”
“Echt ZO IRRITANT dat je op je telefoon zit!”
Ik: “Huhhhhh?”
“Ga je kind aandacht geven in plaats van op je telefoon te kijken. En als je niet doorloopt ga ik wel voor je in de rij staan…”
Ik: “Ik kan niet doorlopen mevrouw, we staan namelijk in de rij. Mijn museumkaarten heb ik in mijn hand en de kids spelen nu even samen.”
“Dan ga je maar even rondkijken in de ruimte want ik kan alles meelezen op je telefoon en dat vind ik VRESELIJK vervelend.”
Verbouwereerd stopte ik mijn telefoon weer weg. Niet eens het ‘dank je wel’ tekstje heb ik kunnen versturen.
Ongevraagd advies nummer 2: Je mag het leeftijdsadvies nooit negeren
Halverwege de middag namen we afscheid van mijn vriendin en haar dochter. Mijn zoon en ik gingen nog even naar de verdieping voor de oudere kindjes. Om half 3 begon een voorstelling van een verhalenverteller. De aanbevolen leeftijd was 7+. Ik vertelde Dathan dat hij nog te jong was en dat we een ander keer wel terug zouden komen. Hij was zo verdrietig en zei: “Mama, ik wil zo graag een verhaaltje horen, als het echt eng is dan gaan we wel gewoon weg ok?”
Ik vond het een goed voorstel van hem. Het was immers maar een verhaal en geen film. Geen enge of shockerende beelden die schade zouden kunnen aanbrengen. En zoals hij zelf zegt, als hij zich er niet prettig bij voelt, dan gaan we weg.
Wederom sloten we aan in de rij voor de zaal en je raad het al, het eerste commentaar stond al klaar: “De voorstelling is voor 7 jaar hoor, boven kan je verhalen luisteren vanaf 2 jaar”. Ik liet mij nu niet meer van het padje brengen, ik keek de vrouw aan en zei stellig dat ik al op de hoogte was daarvan. Ze draaide haar hoofd en keerde haar rug naar me toe. Ha, 1-0 voor mij!
Net voor we de zaal in gingen kwam er een tweede persoon, ditmaal iemand van het museum zelf, die vroeg of we op de hoogte waren van het leeftijdsadvies en dat we welkom waren, maar wel op eigen risico. Dit klonk al een stuk aardiger! De voorstelling duurde 15 minuutjes en het was alles behalve eng. Het leeftijdsadvies ging niet over de inhoud van het verhaal maar over het vermogen van 7-jarige kinderen: verhaalbegrip, geduld, concentratievermogen. Maar ja dat heeft mijn 5-jarige ook! En hij heeft genoten van de voorstelling.
Ongevraagd advies nummer 3: Je mag niet zo laat lunchen
Na de voorstelling vond ik het wel mooi geweest. Ik pakte mijn telefoon om te kijken hoe laat het was, ontgrendelde mijn telefoon en het WhatsApp scherm stond nog open. Het ‘dank je wel’ sms’je had ik niet meer verstuurd. Deze typte ik af en ik zei dat we gingen lunchen. “Zo laat? Je kan mijn kleinkind niet zo lang zonder eten laten? Waarom heb je geen brood mee? Wat heeft hij nog meer gegeten? Kan je niet bij het museum wat eten?”
Zucht… Ik was wel even klaar met alle bemoeienis, stopte mijn telefoon weg en vroeg Dathan waar hij wilde lunchen. Wij gingen eens even vieren dat we lekker doen waar wij zelf zin in hebben. Proost!
Lees ook: Momshaming is not done: kraak moeders niet af!
Tips omgaan met ongevraagd advies
Soms is het moeilijk om in te schatten of mensen je veroordelen of als ze het goed bedoelen.
Het belangrijkste is dat jij als ouder staat achter de keuze die je maakt. Jij kent je kind het beste en je weet hoe jouw kind reageert in bepaalde situaties. Blijf vriendelijk, maar ga de discussie niet aan als je daar geen zin in hebt. Je bent anderen geen verantwoording schuldig over jouw opvoeding.
Maakt het commentaar je onzeker of zit het je echt dwars? Praat dan er dan eens over met mensen waarvan je weet dat ze een nuchtere kijk op de situatie hebben. Zij kunnen je heldere inzichten bieden of juist bevestigen dat je het prima hebt opgelost.
Uiteraard kan je het ook eens zijn met een (ongevraagde) opmerking van een ander. Dan ‘typ’ je gewoon Dank je wel (als je daar de kans voor krijgt). 😅
Photo by Scott Webb from Pexels