Twee kinderen, één mama; hoe verdeel ik mijn aandacht?
Love2BeMama
Mijn jongste dochter wordt volgende maand alweer 2 jaar. Maar geloof me, het peuteren is al een paar maanden aan de gang. Alles is ‘nee!’. At ze eerst keurig haar bordje leeg en vaak ook wat haar zus niet op at, is het nu ‘pies!’ (lees: vies). En uiteraard wil ze alles ‘zelluf doen’ en ‘ikke’. We hebben een echte peuter in huis. En dan ook nog eens een meid, dus het gaat er soms heftig aan toe. Een kleine pittige tante die erg op haar moeder lijkt.
De peuterpubertijd
Gelukkig hebben we het allemaal al eerder meegemaakt. Al is haar zus minder fel. We weten dat de strijd aangaan, geen nut heeft. Vooral met het eten niet. Ze eet wat de pot schaft en als ze dat niet doet, dan geen koek, snoep of ijs. Maar we dwingen onze kinderen nooit om te eten. Het moet wel leuk en gezellig blijven. En ‘zelluf doen’ calculeer ik in als we de deur uit moeten. Dus vooralsnog kunnen we het peutergedrag nog prima aan.
Potje plassen
Peuteren is ook heel erg leuk! Want madammeke doet al regelmatig een plas op het potje en is dat apetrots als heel het gezin om het potje staat te juichen. Geweldig om dat bekkie dan te zien. En ze begint aardig te kletsen. Hele verhalen. Soms moeilijk verstaanbaar, maar vaak ook al echt heel duidelijk. Ook liedjes zingen doet ze steeds vaker. Vooral ‘Let ie goo, let ie goooo’. En daar horen natuurlijk ook de armgebaren bij die Elsa in de film ook maakt.
Exit middagslaapje
Maar er is iets waar ik tegenop zie. Het middagslaapje. Of liever gezegd, geen middagslaapje meer. Sinds een paar dagen is het ’s avonds feest in bed. Alle muziekjes van de muziekdiertjes worden afgespeeld. Ze kletst tegen haar konijn. Uiteraard wordt er ook ‘papa’ en ‘mama’ geroepen Gelukkig nooit lang omdat wij haar toch laten roepen en ze dat ook weet. Dus gaat ze zingen. Drie keer raden wat. Juist! ‘Let ieee gooo’. Maar zo hard dat ik denk dat ze het drie huizen verder ook horen. Uiteindelijk zo rond een uur of tien, geeft ze het op en gaat ze slapen. Dan is ze ongeveer 2,5 uur bezig geweest.
Ik bedacht me dat dat maar één ding kan betekenen. Het middagslaapje moet korter. We waren al van 3 uur naar 2,5 uur gegaan. Maar dat was dus niet genoeg. Dus nu slaapt ze overdag nog 1,5 uur en dan maken we haar wakker. En het werkt! Ze gaat dan om 20 uur naar bed en gaat meteen slapen. Maar ik vermoed dat het niet lang duurt dat ze dat slaapje niet meer nodig heeft. Het einde van een tijdperk… een hoofdstuk dat wordt afgesloten.
Wat zal ik het slaapje missen. Niet omdat ik dan van haar af ben. Helemaal niet! Maar ik gebruikte die tijd om even alleen met haar grote zus bezig te zijn. Samen een spelletje doen, knutselen, tekenen en kleuren. Waar grote zus op dat moment ook zin in heeft. Even mama-en-dochter-tijd. Ik weet dat ze dat heerlijk vind. Even tijd met mama alleen. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik dat ga doen. Papa heeft wisselende diensten, waardoor ik vaak alleen met de kinderen ben.
Aandacht verdelen; hoe moet dat?
De jongste krijgt overdag alle aandacht als de oudste naar school is. Maar mijn oudste verdient ook tijd alleen met mama. Omdat ik vind dat ze dat recht heeft, en omdat ik het belangrijk vindt dat ze allebei 1-op-1 aandacht krijgen. Omdat ze allebei belangrijk zijn en niet altijd maar alle aandacht hoeven te delen. Ik vind het lastig hoor, hoe verdeel ik mijn aandacht? Kon ik mezelf maar in tweeën delen. Dat zou alles een stuk makkelijker maken!
Ik hoor altijd van iedereen dat ik een kei ben in creatieve oplossingen bedenken. Het komt ook vast goed. Mijn meiden zullen echt geen aandacht tekort komen. Maar tot die tijd geniet ik nog van het 1,5 uurtje qualitytime wat ik met mijn oudste dochter heb. Nog even en dan komen we in een nieuw hoofdstuk terecht…
Hoe verdelen jullie de tijd en aandacht over de koters? Hoe zorg je dat ze regelmatig unieke 1-op-1 aandacht krijgen?
Bron foto: Enrico Strocchi