Vaderdag… Wie verzint ze eigenlijk zulke dagen? Korte zoekactie via Google levert mij de volgende informatie op: “Vaderdag komt voort uit moederdag. Moeders werkten vroeger vooral in het huishouden en verdienden daarmee geen geld.
Ongeveer tachtig jaar geleden vond men dat moeders ook wel eens waardering moesten krijgen, want ze stonden immers dag en nacht klaar voor hun mannen en kinderen. Zo ontstond Moederdag: een dag waarop je laat weten hoeveel je van je moeder houdt en hoezeer je haar waardeert. Voor vaders was dat niet nodig vond men, want die kregen geld voor hun werk. Na de tweede wereldoorlog was men de reden voor Moederdag vergeten en vond men het zielig dat vader geen speciale dag had en moeder wel. Dat vonden ook de sigarenverkopers die wel extra wilden verkopen. Daarom stelden zij Vaderdag in.” Maar ik vind: Vaderdag is stom…
Vaderdag is stom!
Vaderdag is stom! Wat een gedoe. Dagen van te voren word je er al mee doodgegooid. Alle blije (commerciële) berichten over die schijnbaar heel belangrijke dag die eraan zit te komen. Hoewel er natuurlijk heel veel mensen zijn die gewoon een vader hebben (en gisteren heel gezellige dingen gedaan hebben), zijn er ook heel veel mensen die dat niet hebben. Om wat voor reden dan ook. Kunnen we daar eens wat meer rekening mee gaan houden? Een gewone dag wordt zomaar door iemand omgetoverd tot iets ‘speciaals.’ Jij kunt er niet aan meedoen, hoe graag je het ook zou willen. Wat een rotgevoel. Gelukkig wordt het doel altijd bereikt. De dag wordt inderdaad speciaal voor iedereen, maar lang niet altijd op positieve wijze. Shit, het wordt weer Vaderdag.
Vaderdag? We negeren het!
Vaderdag is stom, vind je ook niet? Natuurlijk heb je net zoveel last van een dag als vandaag als je zelf toelaat. Toch zit ik steeds met een soort onderbuik gevoel omdat er zo de nadruk op wordt gelegd. Ik heb geen vader in de aanbieding. Van ons geen leuke foto’s op Facebook van een trotste papa met ontbijtjes gemaakt door de kinderen etc. Dus, ik ga Vaderdag vandaag negeren. We reizen af naar een pretpark en vermaken ons prima met lieve mensen. Toch ontkom ik ook hier niet aan de confrontatie met ‘het is vandaag Vaderdag’. Zo onderscheidde ik vandaag heel duidelijk twee doelgroepen: gezinnen die gezellig samen Vaderdag vierde en heel veel vaders alleen met hun kind(eren). Soms met opa en/of oma erbij. Hoe zouden zij zich voelen vandaag? O nee, niet aan denken. Negeren die handel.
Knutsels en frutsels: Vaderdag is stom!
Ik heb mijn hele leven al een hekel aan Vaderdag. Voornamelijk door de stomme knutselwerkjes die ik jaar in jaar uit moest maken. Ik had, als enige in de klas, geen vader. Voor wie gaan we het knutselwerkje dit jaar weer maken? De buurman, of opa? Bah! Ook mijn kinderen hebben, zoals gebruikelijk is, hard geknutseld. Helaas staan de cadeaus nog te wachten. Vaderdag is stom, ik heb er nog steeds niks mee.
School afspiegeling van de maatschappij
Gisteren las ik op Twitter een bericht over een kind dat twee vaders had maar op school maar één cadeau mocht maken. Hoe uit de tijd? Tijden veranderen, de samenleving(vormen) ook. Het gezinsleven bestaat vaak niet meer uit de simpele structuur die we van vroeger kennen. School moet toch een afspiegeling zijn van de maatschappij? Laten we daar alvast stoppen met Vader- en Moederdag dingen. Daar zouden heel veel mensen volgens mij heel blij van worden. Iemand moet ermee beginnen. Toch? Vaderdag is stom.