Vera’s vuur
Het gedrag van Vera is een terugkerend thema in hetgeen ik schrijf. De combinatie van alle problematiek waar zij mee kampt plus de enorme rugzak aan bagage die ze dagelijks met zich mee moet zeulen maakt dat ik de omgang met haar soms knap ingewikkeld vind. Het is continu schakelen om telkens weer op een passende manier bij haar behoefte op ieder afzonderlijk moment aan te kunnen sluiten.
Vandaag schrijf ik echter over de allermóóiste kant van Vera; haar vuur. Vera is namelijk ontzettend uitgesproken in alles wat ze denkt, voelt en doet. Als ze boos is komt er nog net geen stoom uit haar oren. Als ze ergens naar uitkijkt knapt ze bijna uit elkaar van enthousiasme. En als ze blij is schreeuwt ze het van de daken, de hele wereld mag het horen! Ze kent weinig gêne, doet gewoon lekker haar ding en houdt zich zelden in. Eigenschappen waar ik onwijs jaloers op kan zijn en een hele hoop van kan leren! En het mooiste van al: Vera’s vuur levert ons talloze prachtige momenten op.
Lees ook: Thomas wil niet in een hokje, maar wél in een glittertutu
Gisterenmiddag nog; bij hoge uitzondering stonden zowel manlief als ikzelf op het schoolplein om Vera op te halen. We werken afwisselend van elkaar, dus het komt bijna nooit voor dat we dit samen doen. Na een paar minuten koukleumen stormde een uitgelaten Vera de school uit. ‘Papa!’, riep ze enthousiast, meteen gevolgd door een stomverbaasd (en keihard) ‘MAMA!!’ en; ‘JULLIE ZIJN ER ALLEBEI!! JOEPIE!! WAT LEUK!!!!’ Gezien Vera’s enorme stemvolume kon iedereen op (en waarschijnlijk ook om ;-)) het schoolplein meegenieten van haar ontembare blijdschap. Terwijl we met zijn drietjes richting de auto liepen, Vera in het midden met onze handen stevig vast, kregen we dan ook diverse vertederde blikken van omstanders toegeworpen.
Om dit ontroerende moment van pure nabijheid nog wat langer vast te kunnen houden en te vieren dat we eventjes 2-op-1 aandacht voor Vera konden hebben, besloten we onszelf te trakteren op een grote mok warme chocolademelk bij de lokale HEMA. Mét slagroom voor Vera uiteraard, want daar is ze zo gek op. Als stralend middelpunt zat ze daar, onze kleine meid. Manlief aan haar rechterzijde en ik aan de linkerkant. Wel honderd keer heeft ze ons verteld hoe fijn ze het vond. En zo ontstond een middag vol compleet geluk, dankzij Vera’s intense blijdschap en haar prachtig vlammende vuur.
Bron hoofdbeeld: Flickr