Verwachtingen hebben betekent vaak leren loslaten
Met oud en nieuw hangen er, naast mistige kruitdampen, talloze verwachtingen in de lucht. Met veel bombarie en een hoop geknal wordt de afgelopen periode afgesloten en het ontkurken van de champagne markeert een nieuw begin. Een vers jaar ligt voor ons, als een lege pagina in een opengeslagen boek. Klaar om te worden volgeschreven met prachtige verlangens en langgekoesterde wensen.
Natuurlijk is dit onzin, dat weten we allemaal eigenlijk wel. Het verspringen van de datum kan er niet voor zorgen dat ineens alles anders, beter en nieuwer wordt. De hypotheek moet nog steeds worden betaald, de was wordt echt niet vanzelf schoon en maandag wacht gewoon weer hetzelfde werk achter hetzelfde bureau. Toch voelt het fijn iets af te kunnen ronden en met een soort van schone lei een frisse doorstart te kunnen maken.
Lees ook: Heb jij de perfecte moeder al ontmoet?
Ook ik zat ooit boordevol grootse verwachtingen. Tien jaar geleden, nog net niet getrouwd, droomde ik van een eigen huis, twee kinderen, een hond en een stationwagen. Het huis zou groot zijn, de kinderen (een meisje en een jongen genaamd Eliv en Karsten) zouden sproetjes hebben, de hond was een lieve, gigantische lobbes en de auto had een kofferbak met genoeg ruimte voor ontelbare avontuurlijke vakanties.
Maar verwachtingen hebben betekent soms ook moeten loslaten. Omdat dromen niet altijd uitkomen of er anders uit blijken te zien in de realiteit van alledag, als de kruitdampen zijn opgetrokken. Dat geldt voor ons allemaal. Mijn huis is dus niet groot, maar staat bescheiden in een rijtje. Op de neuzen van mijn kinderen is geen sproet te bekennen en hun namen heb ik niet zelf kunnen kiezen. De hond is weliswaar heel lief, maar vooral klein en koppig. En de auto heeft echt wel genoeg ruimte, maar brengt ons het liefst naar enigszins voorspelbare plekken, omdat we daar als gezin nu eenmaal het beste bij gedijen.
Lees hier alle blogs van Krissie over het pleegmoederschap
In de loop der jaren heb ik geleerd dat ‘anders dan verwacht’ niet altijd ‘minder goed’ hoeft te betekenen. En dat het helpt om mijn dromen klein en behapbaar te houden. Soms word ik dan ineens zelfs blij verrast. Komende zaterdag om twaalf uur zal ik dus samen met manlief en de kinderen proosten op een mooi nieuw jaar. Vol haalbare verwachtingen en met misschien af en toe een onverwacht leuk extraatje.
Gelukkig 2017 allemaal!
Bron hoofdafbeelding: Pixabay