Wie vraagt wordt overgeslagen???
Denise Meijer
Mijn zoon krijgt als sinds hij pakweg 1 jaar is, standaard een koekje bij de kassa van de plaatselijke supermarkt. Iets waar hij naar uitkijkt en boodschappen doen direct een stuk ‘gezelliger’ maakt.
Dit kleine koekje staat voor een kleuter namelijk gelijk aan een pot goud aan het einde van een (heule saaie en langdradige) regenboog. Het is voor hem wat wijn voor mij is. En ja, ik weiger het hem wel eens. Als hij na het boodschappen doen moet eten bijvoorbeeld. En ook wel eens omdat ik er van overtuigd ben dat hij er een beter kind van wordt als hij zo nu en dan eens ‘nee’ te horen zal krijgen. Gelukkig gaat dit meestal zonder problemen of driftbui aan het kassablok. Dikke prima zou je kunnen zeggen… of toch niet?
Nee!
Er was alleen ooit eens een kassière die het koekje vergat.
“Mag ik alsjeblieft een koekje,” vroeg hij met smekende om suiker bedelende oogjes.
Ik knikte tevreden. Tenslotte had ik hem altijd geleerd dat hij, wanneer hij iets wilde, het netjes moest vragen. Zelfs al bestaat er een kans dat hij niet het antwoord krijgt wat hij wilt horen.
“Nee,” snauwde de de hoogblonde dame met een plat accent. Een antwoord waar ik ook even verbaasd over was, aangezien ik dit de afgelopen vier jaar nog geen één keer uit hun mond had horen komen.
Ze zullen wel op zijn schoot er door mijn hoofd. Maar juist toen boog ze voorover.
“Weet je waarom niet?” vroeg ze aan mijn zoon die in stilte zijn hoofd schudde.
“Want kindjes die vragen worden overgeslagen!”
Niet netjes
“Deze keer niet,” zei ik tegen mijn zoon en wenkte dat het tijd was om te gaan en ik dacht na over wat de kassière nou precies tegen hem had gezegd. Oké, misschien was het niet zo heel netjes dat hij vroeg om wat lekkers (in dit geval). Misschien had ik hem direct terecht moeten wijzen? Of hem an plein public een preek moeten geven over hoe dit soort vragen dan weer niet door de beugel kunnen.
Maar was ‘wie vraagt wordt overgeslagen’ dan wel hetgeen wat deze lading zou dekken. Of sloeg het als een tang op een varken?
Wie vraagt wordt…
Wie vraagt wordt overgeslagen. Wie. Vraagt. Wordt. Overgeslagen.
Ik liet de zin meermaals door mijn hoofd gaan en kwam tot de conclusie hoe verschrikkelijk tegenstrijdig deze uitspraak wel niet is. Ook al horen we deze zin al sinds mensenheugenis en is dit met trots doorgeven via onze grootouders, aan onze ouders, aan ons en kennelijk dus ook naar ietwat opstandige kassières die de opvoeding van mijn kind graag op zich willen nemen.
Lees ook: 7 dingen die ik (voordat ik kinderen kreeg) toewees aan een slechte opvoeding
In mijn ogen is vragen sowieso de meest gangbare optie. Niet zozeer om een koekje maar in het algemeen. Tenslotte kan je het ook eisen, of gewoon pakken of nog erger; je kan ook je mond houden en hiermee talloze kansen aan je kinderneusje voorbij laten gaan.
Wie vraagt wordt…
Vragen is dus wat ik mijn kinderen leer en er zijn een hoop dingen die ze er mee kunnen verwachten, maar ik zal ze zeker niet passeren, omdat ze dit doen.
Tenslotte kan er nog geen enkel persoon gedachten lezen dus vragen is, in mijn ogen, altijd the way to go. Niet alleen als je iets hebben wilt, maar ook als je zelf een vraag hebt, bijvoorbeeld.
En er komt waarschijnlijk ooit een tijd dat hij zal begrijpen dat het misschien niet zo heel netjes is om te ‘bietsen’ om een koekje bij de kassa, maar tot die tijd is ‘wie vraagt wordt overgeslagen’, hoe dan ook, een uitspraak die ik zelf niet snel zal gebruiken.
Wie vraagt krijgt antwoord. Wie vraagt leert wellicht iets. Wie vraagt zal misschien teleurgesteld worden. Er zin talloze dingen die er kunnen gebeuren wanneer je iets vraagt, maar daadwerkelijk overgeslagen? Dat wordt je pas wanneer je je mond zal houden en alles aan je voorbij laat gaan.