Wat sneu, Brangelina is niet meer.
En toen werd Brangelina weer Brad en Angelina. Van een enkelvoud naar meervoud. Het sprookjeshuwelijk is voorbij. De misschien wel meest begeerde man en vrouw op deze aardbol zijn weer vrijgezel.
Heel het medialandschap staat er bol van.
Als je Twitter moet geloven is dit reden tot vreugde en genoegdoening.
Eerlijk is eerlijk, stiekem heb ik ook wel gelachen om de te flauwe grappen. Tot ik mij realiseerde dat hen, Brad en Angelina, hetzelfde te wachten staat als mij en de vader van ons kind; een pijnlijke scheiding.
Laten we het beestje maar gewoon bij de naam noemen, scheiden is klote! Je stapt niet in een huwelijksboot om ergens midden op zee allebei over te stappen op een eigen sloep. Dat is niemand zijn bedoeling! Wat de reden voor scheiden ook is, het is geen pretje.
En het kan een regelrechte ramp zijn als daar kinderen bij in het spel zijn.
Want op welke sloep stappen zij? Altijd, als je het de kinderen vraagt, blijven zij het liefst op de huwelijksboot waar papa en mama beide zijn. En dat is pijnlijk, heel pijnlijk.
Samen zul je de juiste weg moeten vinden voor de kids en dat kan knap lastig zijn als de belangen ineens niet meer hetzelfde zijn.
Lees ook: Deze vijf dingen wille alle kinderen van gescheiden ouders
Karma?
Hoe erg sommige mensen ook vinden dat dit een soort van karma is, na het hele gebeuren met Jennifer Aniston. En hoeveel reden dit ook kan zijn tot grappen en grollen. De gewezen Brangelina krijgt te maken met scheiden, loslaten en rouwen.
Scheiden is lijden. En als dat niet op jezelf van toepassing is dan wel op je kind(eren).
Zij zullen beiden hun weg moeten vinden, alleen met hun kinderen. Allebei een eigen gezinnetje moeten vormen. En ook al hebben zij voor elke zucht, scheet of vies rompertje een andere nanny of P.A. zij zullen het zwaar hebben en krijgen.
Lees ook: Sterren met hun moeder
Moraalridder? I don’t care
Ik hoop dan ook alleen maar dat de zes kinderen die zij groot brengen hier zo min mogelijk onder zullen lijden en vooral niet de soms, in onze ogen, grappige bagger mee krijgen die verspreid wordt over hun ouders. Zij hebben al met genoeg te stellen.
Call me a moraalridder, I don’t care.
Ik wens de twee ouders maar vooral de zes kinderen veel kracht toe de komende tijd.
En Brad, als je dit leest, mocht je wat troost en een luisterend oor zoeken: ik ben er voor je! Geheel vrijblijvend, met een beschuitje in de ochtend toe.