Woorden die hun betekenis zijn verloren
Mijn neefjes betekenen heel veel voor me. Ik ben dan ook als de dood dat ze iets overkomt en ben een expert in het verzinnen van de meest verschrikkelijke scenario’s. Die zijn meestal hoogstens onrealistisch, maar buiten dat zijn er natuurlijk een hoop dingen die ze echt kunnen overkomen. En daar probeer ik ze voor te behoeden, maar of het effect heeft?
Oké oke, ik geef het toe. Door mijn rijkelijke fantasie in rampen en ongelukken, ben ik misschien wat overbezorgd. En wel iets meer dan dat ik hier wil toegeven. Dat komt misschien ook omdat ik zelf een ontzettende schijterd ben. Ik durf nog niet eens koppeltje te duiken aan zo’n (doodeng) speelrek. Nee, alles waarbij ook maar de kleinste kans is dat je ongelukkig terecht kan komen, mij niet gezien!
Lees ook: Mijn nichtje is een testkind
Mijn neefjes zijn 1, 3, 3, en 5. In verschillende gradaties zijn ze gek op klimmen en klauteren, rennen, ravotten, stoeien, eigenlijk alles wat kinderen van die leeftijd leuk vinden. De middelsten zitten nog in de fase dat ze net vooruit trap kunnen lopen, tree voor tree. Ook heel normaal. Dus eigenlijk is er niks aan de hand.
Maar niet in mijn ogen! En dat zorgt ervoor dat ik mijn neefjes keer op keer probeer te waarschuwen voor alle mogelijke gevaren die zij met hun kinderlijke onbevangenheid nog niet kunnen overzien. Juist. Dat houdt dus in dat ik onnoemlijk vaak “Voorzichtig!” roep. Evenals: “Pas je op?” “Niet zo hard hoor!” “Wel aan de goede kant van de trap lopen!” “Doe dat maar niet lieverd.” “Houd je je goed vast?” “Niet met je stoel wippen!” En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Heeft het effect? Nou, neuh. Ik kan in plaats van deze dingen net zo goed mijn boodschappenlijstje opnoemen, of mijn hele contactenlijst, of de Stelling van Pythagoras. Dan gebeurt er waarschijnlijk net zo goed niks. Wat wel helpt? Learning the hard way. Dat klinkt cru, maar eens goed onderuit gaan of vallen leert vaak het beste. Natuurlijk niet met gebroken botten of andere ernstige aandoeningen tot gevolg, maar gewoon een goede bult.
Lees ook: Ik ben een bange poeperd!
En hoewel ik dit wel weet, wil het er bij mijn overbezorgde hoofd nog niet in. De angsten en doemscenario’s in mijn hoofd hebben nog de overhand. Misschien, tegen de tijd dat ik zelf kinderen mag hebben, is het allemaal wat minder. Kan ik wat beter inschatten wat wel en niet goed gaat, doordat ik al zo veel valpartijen en bulten heb gezien. Maar misschien wordt het dan juist nog wel veel erger…Help!
Bron beeld: Flickr