Zo weer maatje 36 na bevalling? Echt niet!
Denise Meijer
Zwanger zijn is zwaar. Punt. Van het begin tot het einde en daarna krijgt het vrouwelijk lichaam klappen te verduren die je nog lang niet (of misschien zelfs wel nooit meer) te boven komt. En dat is geen ramp, echt niet! Tenslotte krijgen we er iets moois voor terug en zullen we allemaal mijmerend vertellen dat het leed het dubbel en dwars waard is geweest. Van misselijkheid, tot bandenpijn, blijvende incontinentie en een tal van binnen- en buitenwaartse hechtingen om het af te maken.
Zwanger zijn is niet niks
Klagen doen we liever niet, net zoals dat we onze hormonale instabiliteit liever niet aan de grote klok hangen. Zelfs niet als je met moeite een huilbui onderdrukt, omdat je favoriete snack niet meer te verkrijgen is. Zeuren? Dat laten we liever achterwege, maar erkenning? Dat ontvangen me waar al te graag. Je weet wel; dat bekende schouderklopje om te zeggen dat je het super doet, dat zwanger zijn niet niks is. Net zoals bevallen trouwens. Het is een prestatie van wereldformaat.
Een nieuw leven
We hebben de televisieprogramma’s, artikelen, ervaringsdeskundigen en meelevenden die ons begrijpen en het zullen beamen; als je zwanger bent, dan is je zwangerschap de eerste prioriteit. Het veilig voldragen van nieuw leven en deze op een even veilige manier het daadwerkelijke ‘levenslicht’ laten zien.
Uitzondering op de regel
Maar terwijl wij moeders, ons schaamteloos onderdompelen in zelfmedelijden en genieten van onze voorrechten als zwangere vrouw. Duikt er hier en daar een ‘uitzondering op de regel’ op die al onze zorgvuldig en bovenal GOED onderbouwde excuses de grond in boort. Want als puntje, puntje, puntje het kan…Waarom lig jij dan nog in joggingbroek, met een grote aardbeienmilkshake in de hand op bed?
Bijkomen van je zwangerschap, of bevalling? Wat een onzin!
Het begon allemaal met Kate Middleton. Die nog geen paar uur na bevalling al uit de kapstoel kwam rollen. Dat terwijl ik nog altijd en dagelijks moeite heb met het vinden van zoiets simpels als mijn haarborstel. Maar goed: een uitzondering op de regel dus. Kate heeft uiteindelijk toch echt een kind uit haar koninklijke opening geperst. En een pretje ziet er toch echt heel anders uit.
Ook zwangere vrouwen nog strak en stralend
Maar waar één zwaluw in de regel geen zomer hoeft te beteken, werd Kate haar wonderlijke verschijning vanzelfsprekend gevolgd door meerdere verhalen van zwangere vrouwen die even nog even strak en stralend in het velletje bleken te zitten. Niet alleen voor, maar ook tijdens en na hun bevalling trouwens.
Monique Smit zat na twee weken weer in haar oude jeans, terwijl ik zeker nog een maand in mijn positiebroek heb rondgewandeld. Yolanthe steekt aan de andere kant van wal over haar voluptueuze rondingen, iets wat je doet geloven dat je te maken hebt met een ‘normale’ vrouw. Echter ziet ze er meer uit als zwangere playmate en ik moest het toch echt doen met acne, dikke enkels en incontinentie met verrassingseffect.
Kom op zeg!
Nog altijd weiger ik mezelf schuldig te voelen over mijn postnatale lichaam. Zelfs als ik moet toegeven dat ik vier jaar later nog niet de oude ben en waarschijnlijk ook niet meer ga worden. Ik zie het als een ‘divine right’ als moeder en heb een ander beeld gekregen van wat uiterlijke perfectie inhoudt. Dat wil overigens niet zeggen dat ik flaneer in pastel op mijn Birkenstocks , maar eerder dat ik de kleine imperfecties aan mijn lichaam heb leren te waarderen. Ze zijn aan het einde van de dag niets minder dan een bewijs van de wereldprestatie die is geleverd.
En kom op zeg! Mogen we even?