“Bij de 20 weken echo kwamen we erachter dat ons zoontje schisis had”
Cynthia Roke(25) is getrouwd en mama van Hidde (in december 2 jaar) en haar tweede kindje is onderweg (14 weken). Ze vertelt over haar zwangerschap met complicaties en haar kindje met schisis.
“Vanaf de 30e week van mijn zwangerschap kwam ik thuis te zitten met bekkeninstabiliteit. De zwangerschap was flink pittig. Bij de 20-weken echo kwamen we erachter dat ons zoontje schisis had. We werden gevraagd om nog en keer terug te komen, omdat ze het bij de eerste keer nog niet met zekerheid konden zeggen. In het ziekenhuis kregen we een uitgebreide 3D-echo. Hieruit bleek dat er 99% kans was dat zijn gehemelte wel dicht zou zijn. En dat is gelukkig ook zo. Wel zit er een deukje in zijn kaak.
Eigenlijk was onze reactie heel nuchter. We zeiden wel tegen elkaar dat dit 10x beter is dan een kindje met een hartkwalen. Momenteel ben ik 14 weken zwanger van ons tweede kindje en weer denken we: als het gebeurt, dan gebeurt het. Er wordt nu extra gelet op het gewicht van het kindje met extra echo’s. Als de baby weer groter is word ik eerder ingeleid.
De bevalling
Om twee uur ’s nachts braken m’n vliezen. In eerste instantie wilde ik thuis bevallen, maar de pijn werd zo hevig, dat we voor medicatie naar het ziekenhuis zijn gegaan. Daar kreeg ik twee ruggenprikken, die allebei niet werkten. Met de morfinepomp kon ik gelukkig nog een tijdje slapen, waardoor de tijd iets sneller ging voor m’n gevoel.
De baby kwam vast te zitten. Ze probeerden het nog met vacuümpomp, maar dat lukte ook niet. Ik weet nog dat er iemand op een soort alarmknop drukte. Daarna stormden er minstens 8 artsen de kamer binnen. Achteraf was dit heel heftig, zeker voor m’n man. Nadat m’n man de navelstreng had doorgeknipt, trok hij wit weg en moest hij echt even gaan zitten. Door de medicatie en alle emoties had ik niet door dat het zó heftig was.
Uiteindelijk hebben ze het armpje van de baby eruit kunnen halen. Op de echo hebben ze van tevoren niet goed gezien hoe zwaar hij was. Hidde werd geboren met een gewicht van 4510 gram. Ze dachten tussen de 7 en 8 pond…
Het herstel
Hidde heeft nog fysiotherapie gehad voor zijn armpje. Pas na een week sliep hij met zijn armpjes omhoog. Het is heel bijzonder om de fysiotherapeut zo bezig te zien met een klein ventje. Na vier maanden is hij aan zijn lip geopereerd. Dit was heel spannend. Na de operatie kon hij een week lang niet door de fles eten. Toen hebben we hem 2/3 koude fruithapjes uit de koelkast gegeven per dag. Als zijn volwassengebit is doorgekomen dan volgt er een operatie aan zijn kaak.
Gelukkig lijkt hij zelf geen last te hebben van de schisis. Het is ook geen opvallend litteken geworden. Mensen die ernaar vragen denken dat hij ‘gewoon’ gevallen is. Toen hij net geboren was, was het natuurlijk wel duidelijk zichtbaar en opvallend. Zijn nichtjes kwamen kijken en we hebben aan hun wel uitgelegd dat het niet helemaal goed is gegaan bij de ontwikkeling in de buik.
Het is belangrijk om goed te praten met je familie en naaste vrienden. Mijn man en ik zeiden ook tegen elkaar: “Wat is er nou eigenlijk gebeurd?”. Daarnaast vond ik het ook heel fijn om in speciale groepen te praten over schisis, bijvoorbeeld op Facebook. Dat zou ik andere moeders ook aanraden, die een kindje met schisis hebben (of krijgen). Je kan er je verhaal kwijt en dat is wel echt belangrijk.
Bron hoofdafbeelding: Pixabay