Zwanger worden met de luxe van twee baarmoeders
Maaike Visser
Het klinkt misschien opschepperig maar ik meld het toch even; als kind was ik toevallig de allerbeste poppenmoeder die er bestond! Zo, dat is er uit. Ik ben er dus ook altijd vanuit gegaan dat ik moeder zou worden. En ik zou al die kinderen, zonder twijfel, zelf baren. Mijn Barbies waren trouwens ook altijd zwanger, van Ken. En hadden een huis vol kinderen. Toen ik ‘uit de kast’ kwam, moest ik mijn toekomstplaatje enigszins bijstellen… Ik zou kinderen baren, maar dan niet gesteund door een Ken, maar een Barbie. Ook goed. Ik had dan wel de luxe van twee baarmoeders…
Kan ik zwanger worden?
In 2011 heb ik een ongeluk gehad, samen met mijn toenmalige vrouw, waarbij ik onder andere mijn bekken brak. Toen ik dat hoorde in het ziekenhuis, onder invloed van een flinke hoeveelheid morfine én behoorlijk hersenletsel, was mijn eerste reactie: kan ik nog wel kinderen krijgen? Dat kon.
Bij iedere controle, bij verschillende therapeuten heb ik die vraag herhaald: kan ik nog kinderen krijgen? Kan mijn bekken dat aan? Het antwoord was keer op keer dat dat kon.
Technisch gezien is je bekken goed genezen. Je bekken kan het gewicht van een baby dragen. Een vaginale bevalling zou lastig worden omdat ik mijn benen niet goed meer kan spreiden, maar dat mocht de pret niet drukken.
Helaas heb ik nog steeds pijn. Mijn heup is zo flexibel als een bezemsteel en mijn bekkenbodem, si gewrichten en onderrug gedragen zich alsof ik al zes kinderen op de wereld heb gezet. Vaginaal bevallen dus…
Lees ook: 10 vragen aan lesbische moeder Kari
Ik sloeg over, mijn vrouw werd zwanger
Om mijn bekken meer hersteltijd te geven, besloten we te proberen mijn vrouw zwanger te maken. Dat lukte! Dat niet ik zwanger was, maar mijn vrouw, maakte me toen niks uit. Ik werd moeder! Dat was wat ik vooral graag wilde.
Onze zoon Daan, was een kopie van zijn moeder. Behalve zijn haar… dat bleek donorhaar te zijn. In plaats van de prachtige donkere bos krullen, die zijn moeder ook heeft en die ik ook hoopte te zien groeien op zijn hoofd, komt er piekerig blond haar uit zijn hoofd dat de snelste weg naar beneden kiest… Ik ben zielsgelukkig met Daan. Voel me op en top zijn moeder, en mensen die niet weten hoe het zit, zeggen dat hij op mij lijkt. Toch lijkt hij in heel veel andere dingen ontzettend niet op mij!
Uit elkaar
Daans moeder en ik gingen uit elkaar. Dat bracht een heleboel verdriet maar ook het verdriet dat de kans dat ik nog een keer moeder zou worden kleiner werd. In mijn eentje durfde ik het niet aan! Wat als mijn lichaam het toch niet aankon en ik, al dan niet tijdelijk, hulpbehoevend werd?
Toen was daar een nieuwe vriendin: Sanneke! Met Sanneke heb ik het veel gesproken en besproken. De wens bij mij om een kindje te dragen en om mijn genen door te geven was groot. Ik wilde ook mezelf terug zien in een kind.
Wie wordt er zwanger?
Dan komt de afweging: wil ik koste wat het kost een kind? Wil ik de kans lopen dat ik meer pijn krijg en misschien niet met mijn kinderen zal kunnen spelen als het er eenmaal is? Het antwoord was dat ik heel graag mijn kinderen groot wilde brengen en met ze kon spelen. Dus nee; ik ging niet zwanger worden.
Een kind krijgen in een lesbische relatie is wat ingewikkelder dan in een heterorelatie. Maar als één van de dames niet zo geschikt blijkt om een kind te baren, is het een zegen. We hadden twee baarmoeders tot onze beschikking! Tegelijkertijd drong het besef dat er stellen zijn, die niet de mogelijkheid hebben zo makkelijk een kindje te krijgen, keihard door.
Lees ook: 10 vragen aan de bewust alleenstaande moeder Nienke
Mijn hart is groot genoeg
We kozen uit twee baarmoeders. Sannekes baarmoeder was er heel erg klaar voor. Bij de eerste poging was ze al zwanger. Omdat ik zo anders in deze relatie sta, beleef ik deze zwangerschap ook heel anders. De keuze deze keer, om niet zwanger te worden en daarmee om dus nooit zwanger te worden, is veel bewuster geweest. Ik heb bijna afscheid genomen van het idee dat ik zelf mijn kinderen zal baren.
Maar juist door die bewuste keuze, kan ik intens genieten van de bollende buik van Sanneke, het gedoe in haar buik, van haar gestuntel als ze zich moet omdraaien in bed, strik ik met liefde haar veters en leef ik me uit in de babykamer en achter de naaimachine.
Ik mag weer moeder worden! En ik voel me gezegend. Want ook dit kind groeit niet in mijn buik, maar wel in mijn hart!
